Eduardo Chao: Diferenzas entre revisións

Estudou as primeiras letras e a secundaria en [[Vigo]], e despois na [[Universidade de Santiago de Compostela]]; marchou a Madrid a estudar Ciencias Naturais e traballou, ao igual que o seu pai, como profesor de Farmacia. Alí colaborou na prensa demócrata: ''El Argos'', ''El Espectador'' (1847), ''El Guindilla'' (1848), ''El Huracán'' (1848), e máis tarde en ''El Murciélago'' (1853), ''El Látigo'' (1854), ''El Eco de las Barricadas'' (1854), ''El Crédito'' (1858) etcétera. Foi sometido a vixilancia pola súa participación nos conatos revolucionarios de 1848. Tamén interviu activamente na [[Revolución de 1854]] e aceptou un posto de oficial no Ministerio de Gobernación, pero dimitiu ao ver frustrados os propósitos da revolución. Foi deputado por [[Provincia de Ourense|Ourense]] (1854) nas Cortes que non chegaron a aprobar unha nova constitución. Escribiu nos periódicos madrileños ''Revista Químico-Farmacéutica'' (1850-1851) e ''La Discusión'' (1856) e dirixiu ''El Crédito'' (1858-1865) e ''El Correo de España'' (1862), dedicado especialmente ás cuestións de Ultramar. Dirixiu, tamén, os dous volumes do ''Diccionario enciclopédico de la lengua española'' (Madrid: Gaspar y Roig, 1853 e 1855) e ''Los tres reinos de la naturaleza'', unha xigantesca enciclopedia de [[ciencias naturais]] en nove volumes (1853-1858). Cando trunfou a [[Revolución de 1868]] foi nomeado membro da Xunta directiva de Telégrafos e despois director xeral, pero volveu renunciar ao seu posto ao ver ao seu partido aínda moi lonxe do poder. Volveu ser elixido deputado polo distrito de Ourense en 1869 e por Vigo en 1871 e 1872. Foi elixido senador polas provincias de Alacant, Barcelona e GironaXirona en 1872, optando por GironaXirona. Proclamada a [[Primeira República Española|República]] en 1873, volveu ser elixido deputado por O Carballiño, Ponteareas e Vigo (optou polo distrito de Vigo), foi ministro de Fomento no Goberno republicano presidido por [[Nicolás Salmerón]] (1873) e redactou con el un ''Proyecto de bases de la constitución republicano-federal de España'' (1873). A súa breve labor no ministerio foi intensa, creou a comisión do ''[[Mapa Xeolóxico da Península Ibérica]]'' dirixida polo xeneral [[Ibáñez de Ibero]] e a Xunta do [[Canal Imperial de Aragón]], organizou as [[Xuntas de Portos]], procurou descentralizar os servizos de obras públicas e ditou varias disposicións sobre estradas e inspección de ferrocarrís. Impulsou un ''[[Plan Xeral de Instrución Pública]]'' elaborado por [[Juan Uña]], director xeral desa materia, baixo a inspiración das ideas do [[Krausismo|krausista]] [[Francisco Giner de los Ríos]]. Fundou a ''Biblioteca Ilustrada Gaspar y Roig'' e a ''Biblioteca del Hombre libre'', da súa propiedade.