Dinoflaxelados: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
|||
Liña 50:
==Morfoloxía==
[[Ficheiro:dinoflagellata theca cingulum sulcus.svg|miniatura|esquerda|200px|Estrutura dun dinoflaxelado: 1-Placa da teca, 2-Cíngulo co flaxelo transversal, 3-
[[Ficheiro:Dinoflagellata.svg|miniatura|esquerda|200px|Representación esquemática de tres especies de dinoflaxelados.]]
[[Ficheiro:Peridinium ovatum cyst.png|miniatura|Quiste de ''[[Peridinium]] ovatum'', mostrando a abertura ecdisal.]]
Os dinoflaxelados son formas unicelulares que teñen dun a tres [[flaxelo]]s. Xeralmente posúen dous flaxelos: un deles esténdese cara á parte posterior e denomínase flaxelo lonxitudinal, e o outro forma un círculo lateral e denomínase flaxelo transversal. En moitas formas, os flaxelos están fixados en sucos, chamados sulco (''sulcus'') e cíngulo (''cingulum''). O flaxelo transversal ten forma de fita e está enrolado, e proporciona a maior parte da forza propulsora da célula, e a miúdo dálle á célula un característico movemento xiratorio, do cal este grupo recibe o seu nome (''dinos'', xirar). O flaxelo lonxitudinal actúa principalmente como un temón, pero tamén proporciona unha pequena cantidade de forza propulsora.
Os dinoflaxelados presentan unha complexa cuberta celular chamada [[anfiesma]], composta de [[vesícula]]s aplanadas chamadas alvéolos. Nos dinoflaxelados con armadura, esta cuberta sostén placas de [[celulosa]] superpostas que crean unha especie de armadura chamada teca, que os diferencia dos dinoflaxelados espidos. A teca pode ter varias formas e disposicións, dependendo das especies e ás veces do estado no que se encontre o dinoflaxelado. Convencionalmente, tense usado o termo [[tabulación]] para referirse a estas diferentes disposicións das placas tecais. Existen seis tipos de tabulacións: ximnodinoide, suessoide, goniaulacoide-peridinioide, nanoceratopsioide, dinofisioide e prorocentroide. A formación das placas da teca foi examinada en detalle por medio de estudos ultraestruturais. <ref>Netzel, H., and G. Dürr. 1984. Dinoflagellate cell cortex. In Spector, D. L., ed. Dinoflagellates. Chapt. 3. New York: Academic Press.</ref>
| |||