Karate: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Ortografía |
Sen resumo de edición |
||
Liña 27:
|url =
}}
'''Karate''' (en {{lang
A influencia chinesa foi maior nun primeiro estadio de desenvolvemento, cambiando un paradigma primitivo dunha loita simple con agarramento e proxeccións para unha con máis énfase nos golpes traumáticos, e se fixo sentir nas técnicas dos estilos máis fluídos e pragmáticos da China meridional.<ref>{{Cita libro|apelidos=Higaonna|nome=Morio|título=Traditional Karatedo Vol. 1 Fundamental Techniques|ano=1985|isbn =0-87040-595-0|páxina=17|lingua=inglés}}</ref> Despois, en razón de cambio do escenario xeopolítico, comezou o tempo de predominio das disciplinas de combate do Xapón e, nese período, o máis común era simplificar aínda máis os movementos de orixe do chuan fa, facéndoos máis directos e renunciando a aquilo que non sería útil, como movementos acrobáticos ou
O repertorio de técnicas
''Grosso modo'', pódese afirmar que a evolución desta arte marcial pasou conducida por grandes mestres, que a formaron e asentaron seus principios, rematando no karate moderno, cuxo conxunto básico de aprendizaxe repousa en tres piares: ''[[kihon]]'' (técnicas básicas), ''[[kata (karate)|kata]]'' (secuencia de técnicas, simulando loita con varias aplicacións prácticas) e ''[[kumite]]'' (enfrontamento en si, que se pode mero simulacro ou darse de forma deportiva e competitiva ou máis próxima da realidade).
O estadio da transición entre os [[século]]s [[Século XX|XX]] e [[Século XXI|XXI]] revela que a maioría das escolas de karate deu énfase á evolución do condicionamento físico, desenvolvendo velocidade, flexibilidade e capacidade aerobia para participación de competicións de deporte de combate, quedando relegada a aquelas poucas escolas tradicionalistas a práctica de exercicios máis rigorosos, que teñan como obxectivo a desenvolver a resistencia dos membros, e de probas de [[Tameshiwari|rompemento]] de táboas de madeira, ladrillo ou xeo. Basicamente, existen dúas tendencias máis grandes: unha que desexa preservar os caracteres marcial e filosófico do karate, e unha outra, en que os caracteres deportivo e lúdico son meirandes e importantes.<ref>{{Cita libro|lingua=inglés|título=The Karate Handbook|nome=Ray|apelidos=Pawlett|localización=New York|editora=Rosen|ano=2008|páxina=38}}</ref>
Durante as dúas primeiras [[década]]s do século XX, o proceso de segmentación do karate en diversas escolas distintas instalouse en definitivo, aparecendo diversas asociacións, ata unhas dentro de outras, coa intención de difundir o seu modo peculiar de entender e ensinar as técnicas, a pesar de todas elas posuíren semellanzas e case que as mesmas orixes. Tal circunstancia foi combatida por grandes mestres, mais acabou quedando e xerou como consecuencia a falta de estandarización e entendemento entre as moitas entidades e practicantes. De aí, aínda que acepto mundialmente coma deporte, ata clasificado coma deporte olímpico e estando presente dos [[
A pesar da enorme fragmentación, os moitos estilos buscan aínda seguir un modelo pedagóxico relativamente común. E neste ámbito, distínguese o mero practicante daquel estudoso dedicado, chamado ''[[karateka]]'', porque este busca desenvolver disciplina, filosofía e ética, alén de só aprender os golpes. Aquel karateka que alcanza o grado de cinto negro chámase ''[[sensei]]''. E os lugares de aprendizaxe son chamados dojo, sendo estes case sempre afiliados a algún estilo.
Liña 44:
{{Artes Marciais}}
=== Antecedentes ===
O [[Reino de Ryukyu|Reino de Lequias]] existiu no arquipélago de
A pesar da circunstancia de gravitar en torno á influencia sino-xaponesa, sucedeu na historia do reino, entre [[1322]] e [[1429]], un período denominado de Sanzan-jidai ({{lang|ja|三山 時代}}, período dos tres montes) cando que se debateron os tres reinos de [[Hokuzan]] ({{lang|ja|北山}}, Monte Setentrional), [[Chuzan]] ({{lang|ja|中山}}, Monte Central) e [[Nanzan]] ({{lang|ja|南山}}, Monte Meridional) polo control da rexión. Tal período acabou coa unificación so a bandeira do Reino de Ryukyu e so a supremacía de Chuzan, que era o máis forte economicamente, inaugurando a primeira dinastía Sho: [[Sho Hashi]].<ref>{{Cita web|lingua=inglés|url=http://www.okinawan-shorinryu.com/okinawa/history.html|título=A Brief History of Okinawa|dataacceso=29 de mazo de 2014}}</ref>
Liña 52:
Mentres tanto, tras a unificación e no obxectivo de conter eventuais sentimentos de revolta, o Rei Sho Hashi promulgou unha lei que tornou prohibido o porte de calquera armas por parte da poboación civil. Este feito é considerado o principal factor do proceso de evolución que que levou ao xurdimento do Karate, posto que xa existise en Oquinava unha arte marcial propia, a medida rexia impuxo un ritmo distinto, polo que, debido á necesidade de as persoas teren unha forma de defensa e en razón da prohibición real, aquelas técnicas fóronse perfeccionando.<ref>{{Citar web|lingua=alemán|url=http://www.familygym.ch/FamilyGym/Karate_Geschichte.html|título=Karate Geschichte|dataacceso=29 de marzo de 2014}}</ref>
Foi tamén resultado da prohibición do porte de armas foi o desenvolvemento do [[
Á sociedade xaponesa, posuíndo unha clase guerreira, non era incomún o estudo e a práctica de disciplinas de combates con e sen armas. No seo das familias e/ou clans fomentáronse formas de combate, os chamados ''[[koryu]]'', transmitidos soamente internamente. Non obstante, o que importa é que houben certo troco de coñecementos, aínda que moi discreta, e que esas artes evolucionaron para atender exactamente ás necesidades do grupos que as usaban.<ref>{{Cita libro|lingua=inglés|título=Karate-do. Traditional Training for All Styles|autor=Seiler, Kevin; Seiler, Donald J|localización=Frisco|editor=Seiler|ano=2006|páxina=54|isbn=0979010802}}</ref>
Liña 94:
Porén, a denominación '''karate''' ({{lang|ja|空手}} tornouse coñecida e popular por causa do mestre [[Hanashiro Chomo]], do estilo [[Shuri-te]], que nunha publicación intitulada "Karate Kumite" usouna no lugar da escrita co [[kanji]] "{{lang|ja|唐}}" , que se refería máis á [[Dinastía Tang]] e á China.
A pesar dos esforzos feitos, o karate non era moi popular fóra de Okinawa. Non obstante, de modo fortuíto, houben un acontecemento que axudou mesmo discretamente a tornar o karate coñecido fóra
O Karate tornouse deporte oficial en [[1902]], que é o punto en que se perfecciona a transición de arte marcial para disciplina física, deixando ser visto só coma medio de [[
Como resultado de seu progreso, [[Anko Itosu]] cre ser posíbel exportar o Karate para o resto do Xapón e, no comezo do [[século XX]], pasa a emprender esforzos para tanto, mais non consegue éxito.
Liña 110:
Talvez máis importante para a fama da eficiencia do karate foi un desafío que mestre [[Choki Motobu]] encarou. Chegou ao Xapón un navío ruso, conducindo u loitador de [[sambo]] Kinteru, con porte físico moi grande (case 2m de altura) e capaz de fincar un cravo na madeira coas mans. O obxectivo do loitador era divulgar súa modalidade de loita e, para tanto, facía das demostracións públicas, que envolvían proezas, como enrodelar unha barra de ferro nos brazos e romper táboas. O loitador fixo un desafío a todo o país
A nova chegou en
O karate popularizouse no Xapón e introduciuse nas escolas secundarias antes da [[Segunda Guerra Mundial]].
| |||