Al-Ghazali: Diferenzas entre revisións

==Obra==

[[Ficheiro:Alchemy of Happiness.png|miniatura|Copia de ''A Alquimia da felicidade''. Biblioteca Nacional de Francia.]]

 

Algazel serviu como transmisor da obra de Aristóteles e comentarista dos seus seguidores musulmáns [[Avicena]] e [[Alfarabi]]. Aínda que estudou os postulados racionalistas, chegou ó convencemento da ineficacia da razón como ferramenta de coñecemento ou de comunicación con Deus; iso fíxolle chegar a postulados [[Misticismo|místicos]] e a abrazar o [[sufismo]] durante dez anos. As súas obras principais son, á parte de ''A destrución dos filósofos'' tan criticada por Averroes, sobre todo ''Revivificación das ciencias relixiosas''. Rexeita a eternidade do mundo como herética, subordinando a [[filosofía]] á [[teoloxía]]: á beira do coñecemento ordinario, froito dos sentidos, coloca un [[coñecemento]] [[intuición|intuitivo]] froito da [[ascética]] e a [[fe (relixión)|fe]]. A súa [[moral]], aínda que fundada no ''Corán'', acusa influencias gregas e cristiás. Criticou duramente as doutrinas racionalistas de [[Alfarabi]]. Crese que máis tarde, regresou ós seus postulados de principio que outorgaban un papel central á [[razón]] como ferramenta do coñecemento humano, exercendo de novo o maxisterio. Escribiu tamén unha autobiografía titulada ''O que libra do erro'', onde expón o seu itinerario espiritual, da que hai tradución moderna (''Confesións: O salvador do erro'', introdución e notas de Emilio Tornero, Madrid: Alianza Editorial, 1989).