Al-Andalus

Al-Andalus (en árabe: الأندلس) foi o nome dado á Península Ibérica polos seus conquistadores islámicos do século VIII, tendo sido empregado para referirse á península independentemente do territorio políticamente controlado polas forzas islámicas.

Inicialmente integrado na provincia norteafricana do imperio omeia, o Al-Andalus sería un emirato (756–929) e posteriormente un califato independente do poder abásida (929–1031). Coa disolución do califato en 1031, o territorio pulverizouse en varios reinos de Taifas.

Coa reconquista dos territorios polos cristiáns, descendentes dos godos, que se refuxiaran na rexión do Reino de Asturias, no noroeste da península, nun proceso que ficou desiñado históricamente por Reconquista, o nome Al-Andalus foise adecuando ó cada vez menor territorio baixo ocupación árabe-musulmana, na mitade sur da península, aproximadamente a mesma area da antiga província romana Bética, cuxas fronteiras foran progresivamente empurradas para o sur, até a toma de Granada polos Reis Católicos.