Músculo ciliar: Diferenzas entre revisións

Segundo a teoría de [[Hermann von Helmholtz]], as fibras musculares ciliares afectan ás [[fibras da zónula]] do ollo humano (fibras que sosteñen e manteñen suspendido o [[cristalino]] na súa posición durante a [[acomodación do ollo]], tamén chamadas ligamento suspensor do cristalino), permitindo que se produzan cambios na forma do cristalino para enfocar a luz como mellor conveña. Cando o músculo ciliar se contrae, impúlsase cara adiante e móve a rexión frontal cara o eixe do ollo. Isto relaxa a tensión no cristalino causada polas fibras zonulares (fibras que sosteñen ou aplanan a lente). Esta liberación da tensión nas fibras zonulares causa que o cristalino se faga máis esférico, adaptándose así para enfocar a curta distancia. No caso contrario, a relaxación do músculo ciliar causa que as fibras zonulares estean tensas, aplanando o cristalino, incrementando a [[distancia focal]],<ref name="goodman">{{cite book | author = Hardman JG, Limbird LE, Gilman AG | title = Goodman & Gilman's The Pharmacological Basis of Therapeutics | publisher = McGraw-Hill | location = New York | year = 2006 | edition = 11th Edition | chapter = Table 6-1 | pages = 143–145| isbn = 0-07-142280-3 | oclc = | doi = }}</ref> e enfocando para a visión de obxectos que están a maior distancia. Aínda que a teoría de Helmholtz foi amplamente aceptada desde 1855, o seu mecanismo aínda é controvertido. Hai teorías alternativas para a acomodación propostas por L. Johnson, M. Tscherning, e Ronald A. Schachar.<ref name=Kleinmann/>

 

 

==Importancia clínica==

 

===Glaucoma===

 

==Galería de imaxes==