sen resumo de edición
Sem resumo de edição |
Sem resumo de edição |
||
|
▲Na [[Igrexa Católica]], un '''beato''' é un fiel defunto cuxas virtudes foron previamente certificadas polo [[papa]] e pode ser honrado con culto. O termo beato significa literalmente feliz (do latín ''beatus''), ou benaventurado en sentido máis amplo, aludindo á crenza de que esa persoa está xa gozando do paraíso. A consideración de beato constitúe o terceiro paso no camiño da [[canonización]]. O primeiro é «servo de Deus», o segundo «venerable», e o cuarto «[[santo]]». Tamén se coñece como beato á persoa moi devota e apegada ás cerimonias relixiosas.
== Proceso de beatificación ==
Segundo as Normas da Congregación para as Causas dos Santos (''Normae Servandae in Inquisitionibus ab Episcopis faciendis in Causis Sanctorum''), aprobadas e ratificadas por [[Xoán Paulo II, papa|Xoán Paulo II]] o 7 de febreiro de 1983, débese esperar cinco anos despois da morte da persoa afectada antes de introducir a súa causa. Con anterioridade debían transcorrer cincuenta anos, pero o prazo reduciuse para evitar unha posible desaparición de probas.
Desde a reforma de 1983, débese probar
== Declaración ==
| |||