Culpa: Diferenzas entre revisións

O concepto de [[culpa penal]] é semellante ao de [[culpa civil]], en ambos os dous casos defínese pola omisión da conduta debida para prever e evitar o [[dano]]. Maniféstase pola [[imprudencia]], [[neglixencia]] de regulamentos[[regulamento]]s ou deberes. Sen embargo, na apreciación da culpa aos fins de resarcimento do dano, nun caso, e da represión do delito, no outro, existen pautas diversas, no primeiro caso a culpa apréciase como un criterio moi afinado para non deixar á vítima sen separación; no segundo, existe maior rigor para valorar as circustanciascircunstancias constituídas da culpa co propósito de non condenar a un inocente. De aí que , a máis leve culpa impón [[responsabilidade civil]] ao autor dun dano e, por conseguinte, unha absolución penal por falta de culpa non fai cousa xuzgadaxulgada no civil. Corolario do mesmo principio é que poda fundarse a responsabilidade civil nunha simple culpa na vixilancia e que aínda éstaesta se presuma, o que non se admita, en principio, no material penal.

*Nexo causal. Defínese como o nexo que existe entre o feito que causa o dano e o dano en si, é unha relación de causa efecto, esta relación causal perimtepermite establecer feitos susceptibles de ser considerados feitos determinantes do dano.

A culpa en sentido amplo abrangue a culpa en sentido estrito. A culpa en sentido estrito é definida como a falta de intención no suxeito activo de provocar as consecuencias que o acto que emprende subscrita, polo que se di que non se representou mentalmente o resultado do seu accionar, mentres que o [[dolo]] é a intención de cometer o acto en cuestión e consecuentemente causar as súas consecuencias, polo que previamente se representou mentalmente o resultado do seu acto. A culpa entón é o actuar imprudente, noutras palabras a conduta atrevida ou descoidada do suxeito activo. O limite entre culpa e dolo, está dado pola culpa consciente e o dolo eventual. Así, na culpa consciente hai representación mental do resultado que leva consigo o acto efectuado, pero súmase a iso o criterio do suxeito activo de que tal resultado prexudicial, finalmente delictual, non se concretará por unha mala valoración das circunstancias do feito. Por outra parte, no dolo eventual, como no directo, hai unha representación do resultado disvalioso, pero defire deste, do dolo eventual, en que a el se lle suma o desinterese de se tal resultado se produce ou non.