Xénese: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
m erratas e linguaxe |
||
Liña 4:
Narra acontecementos, desde a creación do mundo, na perspectiva xudaica (o chamado "[[A creación segundo a Xénese|relato da Xénese]]"), pasando polos [[Patriarca]]s, ata á fixación deste pobo no [[Exipto]], despois da historia de [[Xosé do Exipto|Xosé]].
* Autor: [[Moisés]] (segundo a tradición xudía); ver o apartado sobre o tema.
== Estrutura ==
[[Ficheiro:God2-Sistine Chapel.png|miniatura|250px|''A Creación de Adán'', de [[Michelangelo]].]]
O libro pódese dividir en dúas partes: relatos '''etiolóxicos''' e relatos dos '''patriarcas'''.
=== Relatos etiolóxicos ===
[[Ficheiro:Noahs Ark.jpg|miniatura|esquerda|A Arca de Noé segundo Edward Hicks.]]
''Etioloxía'' significa ''busca das causas''. Este é o obxectivo destes libros, tentar responder ao problema do mal ou, mellor dito, resolver a contradición entre a fe nun Deus criador dun mundo que é bo e a constatación de que no mundo existe o mal. En xeral, a resposta que dan estes relatos resúmese dicindo que o pecado do home é o que trae o mal ao mundo.
=== Relatos dos patriarcas ===
[[Ficheiro:Abraham.jpg|miniatura|esquerda|Sacrificio de Isaac]]
Ocupan o resto dos capítulos da
[[Ficheiro:Isaac Blessing Jacob - Govert Flinck.jpg|miniatura|[[Isaac]] dando a
Son relatos que teñen, polo menos, unha base histórica, sen desbotar o feito de que cos anos e a evolución que foron sufrindo os relatos orais que son a base dos escritos que coñecemos, a historia real estea deformada e magnificada.
Liña 29:
Neste momento os estudos coinciden en falar de dúas fases.
Primeiro, unha longa fase de tradición oral. O xudeus foron un pobo nómade ata o século VIII antes de Cristo, a transmisión da cultura era oral. Os relatos dos patriarcas foron transmitidos durante xeracións de pais a fillos, cada xeración conservou o herdado dos
Unha fase escrita, onde os autores cumpriron tres papeis: fixar na escrita toda a tradición oral; engadir material da súa propia autoría; e ordenar
=== As tres fontes ===
Liña 37:
A análise do texto revela diferenzas lingüísticas, de estilo, teolóxicas, etc. En base a este estudo estableceuse que os autores deste libro se agrupan en tres fontes: iavista, eloísta e sacerdotal. Estas tres fontes son, xunto coa chamada deuteronomista, as autoras de todo o Pentateuco.
Tradición iavista: Chámase así porque denomina a Deus ''Iavé'' (en hebreo co tetragrama sagrado YHWH). É a tradición máis
Tradición eloísta: o seu nome vén de que chama ''Eloím'' a Deus. Aproximadamente dous séculos posterior no tempo á tradición Iavista. A formulación eloísta está máis preto da primitiva tradición oral e marca máis as distancias entre home e Deus.
Tradición sacerdotal: responsable, entre outros textos, da famosa creación do mundo en sete días. Dátase no século VI antes de Cristo. A súa preocupación e fundamentar as normas sobre pureza ritual. O seu nome vén de que, polo estilo e a teoloxía subxacente, se supón que é obra de sacerdotes do [[Templo de Xerusalén]].
=== O texto actual ===
Os autores destas tres fontes tamén foron os responsables da forma actual do texto. Nun primeiro momento uníronse as tradicións iavista e elohísta. Posteriormente, os autores da tradición sacerdotal fixeron o seu engadido e, xuntando coas outras dúas tradicións,
Os autores, para ir creando o texto, utilizaron a xustaposición. Salvo en casos moi concretos, unha tradición uníase a outra, poñendo os materiais un a carón do outro ao longo dunha liña cronolóxica definida de antemán. Este método de construción do texto fai que en ocasións nos atopemos seguidas dúas versións dun mesmo relato. O exemplo máis famoso atopámolo na creación do mundo: hai un primeiro relato, o da creación do mundo en sete días, obra dos autores sacerdotais; a seguir dela empeza o relato iavista que pasa moi rápido pola creación do mundo para centrarse na creación do home e da muller.
Este sistema de traballo da lugar a un texto que pode resultar difícil para o lector, sobre todo o que se achega por primeira vez
* En primeiro lugar conserva os distintos matices que aportan cada unha das fontes que conforman o libro. Volvendo ao relato da creación, gracias á xustaposición podemos apreciar o estilo cadencioso e solemne do relato sacerdotal e o próximo e vital do iavista; o Deus señor universal que crea o mundo en sete días, e o Deus próximo, máis antropomórfico, que se preocupa porque Adán está só e lle fai falla unha compañeira.
* A segunda gran vantaxe e para os estudosos: lingüistas, literatos
== Estudos e discusións ==
[[Ficheiro:Bilińska_Joseph_sold_by_his_brothers.jpg|miniatura|[[Xosé (fillo de Xacob)|Xosé]] vendido como escravo por seus irmáns.]]
Postúlase que Abraám naceu na cidade de "Ur dos caldeos", termo repetido
Algúns estudosos
A
==Véxase tamén==
|