Camiño de Santiago: Diferenzas entre revisións

No ano [[813]] tivo lugar o acontecemento relixioso máis importante da [[Europa]] [[cristianismo|cristiá]] [[Idade Media|medieval]], o descubrimento en Galicia, dunha arca cuxos restos foron atribuídos ao [[Apóstolo Santiago]]. Segundo a tradición cristiá, nese ano un [[Ermitán Paio|ermitán]] albiscou nas inmediacións do castro Libredón (antiga [[Santiago de Compostela]]) unha estrela sobre unha arca de mármore. Avisado o bispo de [[Iria Flavia]], [[Teodomiro (bispo)|Teodomiro]], este acudiu axiña ao lugar, identificando os restos atopados como o corpo decapitado do [[Apóstolo Santiago]]. Este "''inventio''" foi, acto seguido, atendido polo monarca galego-ovetense, [[Afonso II de Oviedo|Afonso II]] ([[791]]-[[842]]), quen, tras peregrinar ao sartego no mesmo ano, ordenou edificar unha igrexa arredor da tumba "santa" e estableceu unha comunidade relixiosa permanente, espallando a nova por toda a [[cristiandade]] europea. O culto a Santiago esténdese por [[Galicia]] e [[Asturias]]. [[Afonso III o Magno]], que peregrinou no [[872]] e volveu no [[874]] coa raíña Ximena, ordenou edificar unha nova basílica, que consagraron no ano [[899]] e é no seu reinado cando a peregrinación cara a Compostela chega ata os [[Pireneos]]. A [[Diocese de Iria]] e o seu titular convertéronse na máis poderosa administración eclesiástica non só da [[Gallaecia]] altomedieval, senón de toda a península ibérica, acrecentando o seu poder coas constantes doazóns por parte dos monarcas á igrexa compostelá.