Georg Simon Ohm: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m engado a Categoría:Finados en 1854 mediante HotCat |
texto traducido desde es:Georg Simon Ohm |
||
Liña 33:
'''Georg Simon Ohm''' nado en [[Erlangen]], [[Baviera]] ([[Sacro Imperio Romano Xermánico]]) o [[16 de marzo]] de [[1789]] e finado en [[Múnic]] ([[Reino de Baviera]]) o [[6 de xullo]] de [[1854]]) foi un [[Física|físico]] e [[matemático]] alemán que aportou á teoría da electricidade a [[Lei de Ohm]], coñecido principalmente pola súa investigación sobre as correntes eléctricas. Estudou a relación que existe entre a [[corrente eléctrica|intensidade dunha corrente eléctrica]], a súa [[forza electromotriz]] e a [[resistencia eléctrica|resistencia]], formulando en 1827 a lei que leva o seu nome que establece que: I = V/R. Tamén se interesou pola acústica, a polarización das pilas e as interferencias luminosas. A unidade de resistencia eléctrica, o [[Omh|ohmio]], recibe este nome no seu honor.<ref>[http://www.asifunciona.com/biografias/ohm/ohm.htm Biografía de Georg Simon Ohm] Asifunciona.com [15-5-2008]</ref> Terminou ocupando o posto de conservador do gabinete de Física da [[Academia de Ciencias de Baviera]].
== Traxectoria ==
===Primeiros anos===
Naceu en [[1789]] o seo dunha pequena familia protestante en [[Erlangen]], [[Baviera]] (nesa época, parte do [[Sacro Imperio Romano Xermánico]]). O seu pai, Johann Wolfgang Ohm, era cerraxeiro e a súa nai foi Maria Elizabeth Beck. Malia non ser xente estudada, o seu pai era un autodidacta e deulles aos seus fillos unha excelente educación a partir dos seus propios ensinos.
Ohm pertenceu a unha familia numerosa,e como era normal naqueles tempos, moitos dos seus irmáns morreron durante a infancia; dos sete fillos que o matrimonio Ohm trouxo ao mundo só sobreviviron tres: Georg Simon, a súa irmá Elizabeth Barbara e o seu irmán [[Martin Ohm|Martin]], que chegou a ser un coñecido matemático.
===A vida na universidade===
Á idade de 16 anos concorreu á Universidade de Erlangen, onde aparentemente se desinteresou polos seus estudos logo de tres semestres, considerando que estaba desaproveitando o seu tempo, e por presión do seu pai, Ohm foi enviado a [[Suíza]], onde en setembro de [[1806]] obtivo unha praza de mestre de [[matemáticas]] nunha escola de [[Gottstadt]], preto de [[Nydau]].
Aconsellado polo seu colega [[Karl Christian von Langsdorf]] -ao que coñecera durante a súa estancia na universidade- de que lese os traballos de [[Leonhard Euler|Euler]], [[Pierre Simon Laplace|Laplace]] e [[Sylvestre François Lacroix|Lacroix]], proseguiu os seus estudos sobre matemáticas ata abril de [[1811]], cando decidiu volver a Erlangen. Alí recibiu o doctorado o 25 de outubro dese mesmo ano inmediatamente ingresou na nómina da universidade.
===Carreira docente===
Logo de tres semestres decidiu deixar o seu posto de profesor de matemáticas na universidade, ao chegar á conclusión de que non podía mellorar o seu estatus en [[Erlangen]], xa que vivía en condicións pobres e non vía un futuro aí. A súa sorte non cambiou e o goberno bávaro ofreceulle un posto de profesor nunha escola de baixa reputación en [[Bamberg]], traballou que aceptou en xaneiro de [[1813]]. Tres anos máis tarde, trala pechadura do colexio, foi enviado a outra escola de Bamberg, que necesitaba axuda en ensinos de [[matemáticas]] e [[física]]. Durante todo ese tempo, Ohm mostraba un visible descontento co seu traballo, xa que non era a carreira brillante que esperara para si mesmo: considerábase máis que soamente un mestre.
O 11 de setembro de [[1817]] recibiu unha gran oportunidade como mestre de matemáticas e física no Liceo [[Compañía de Xesús|Xesuita]] de [[Colonia, Alemaña|Colonia]], unha [[escola]] mellor que calquera outra na que Ohm puidese ensinar, posto que ata contaba co seu propio e ben equipado laboratorio de física. Unha vez instalado alí, Ohm proseguiu os seus estudos en matemáticas, lendo os traballos de destacados matemáticos franceses da época, como [[Pierre Simon Laplace|Laplace]], [[Joseph Louis Lagrange|Lagrange]], [[Adrien-Marie Legendre|Legendre]], [[Jean-Baptiste Biot|Biot]] e [[Siméon Denis Poisson|Poisson]], así como os de [[Jean-Baptiste Joseph Fourier|Fourier]] e [[Augustin Fresnel|Fresnel]]. Proseguiu máis tarde con traballos experimentais no laboratorio de física do colexio, logo de ter noticia do descubrimento do [[electromagnetismo]] por [[Hans Christian Ørsted|Oersted]] en [[1820]].
En [[1825]] comezou a publicar os resultados dos seus experimentos sobre medicións de corrente e tensións, no que destacaba a disminución da [[campo electromagnético|forza electromagnética]] que pasa por un cable a medida que este era máis longo. Seguiu publicando os seus traballos, ata que -xa convencido do seu descubrimento- publicou en [[1827]] ''Die galvanische Kette, mathematisch bearbeitet'', libro no que expón toda a súa teoría sobre a [[electricidade]]. A súa contribución máis destacable foi a formulación dunha relación fundamental, chamada na actualidade '''[[Lei de Ohm]]'''. Esa mesma ecuación fora descuberta 46 anos antes polo [[Inglaterra|inglés]] [[Henry Cavendish]]; pero o carácter semiermitaño deste impedira a súa difusión. Respecto ao libro, cabo destacar que comeza ensinando as bases da matemática, co propósito de que o lector entenda o resto do libro. É que para a época ata os mellores físicos alemáns carecían dunha base matemática apropiada para a comprensión do traballo, razón pola cal non chegou a convencer totalmente aos máis veteranos físicos alemáns, quen non crían que o achegamento matemático á [[física]] fose o máis adecuado, polo que criticaron e ridiculizaron o seu traballo.
Foi no ano de [[1825]] cando empezou a publicar os seus traballos estando no Liceo Xesuita de Baviera, onde lle permitiron afastarse do ensino durante un ano, a fin de que proseguise cos seus descubrimentos. En agosto de [[1826]], recibiu a non moi xenerosa suma da metade do seu salario, para pasar o ano en [[Berlín]], traballando nas súas publicacións. Ohm pensou que coa publicación do seu traballo ofreceríaselle un mellor posto nunha universidade antes de volver a Colonia, pero en setembro de [[1827]] o tempo acabábaselle e non obtiña mellores ofertas. Sentíndose menoscabado, Ohm decidiu quedarse en Berlín, e en marzo de [[1828]] renunciou ao seu posto en Colonia.
Traballou temporalmente en diversos colexios de Berlín e en [[1833]] acepta unha praza na Universidade de [[Núremberg]], onde lle foi outorgado o título de profesor; no entanto, aínda non lograra un posto acorde aos que cría ser os seus merecementos.
En [[1841]], a súa labor foi recoñecida pola "Royal Society" e foille adxudicada a [[Medalla Copley]]; ao ano seguinte foi incorporado como membro foráneo da Sociedade. O mesmo fixeron varias academias, entre elas as de [[Turín]] e Berlín, que o nomearon membro electo. En [[1845]] era xa membro activo e formal da "Bayerische Akademie".
Máis aló das súas investigacións sobre electricidade, en [[1843]] anunciou o principio fundamental da [[acústica]] fisiolóxica, debido á súa preocupación polo modo en que se escoitan as combinacións de tons:
{{cita|Ao estar expostos a un son complexo creado ao mesturar varios tons, os individuos son capaces de escoitar por separado cada ton.|Harvey Schiffman (2001)}}
Pero as súas [[hipótese]]s non tiñan unha base matemática o suficientemente sólida, e a breve vida da súa hipótese acabou nunha disputa co físico [[August Seebeck]], quen desacreditou a súa teoría. Finalmente, Ohm recoñeceu os seus erros.
En [[1849]] Ohm aceptou un posto en [[Múnic]] como conservador do gabinete de Física da "Bayerische Akademie" e dictou numerosas conferencias na [[Universidade de Múnic]]. En [[1852]] alcanzou a ambición de toda a súa vida: foi designado profesor titular da cátedra de física da Universidade de Múnic.
Georg Simon Ohm faleceu o [[6 de xullo]] de [[1854]] en Múnic, Baviera, actual [[Alemaña]]. Está sepultado no cemiterio [[Alter Südfriedhof]], da mesma cidade.
==Notas==
| |||