Árbore filoxenética: Diferenzas entre revisións

*Un diagrama de fuso (a miúdo chamado Romerograma polo paleontólogo norteamericano [[Alfred Romer]]) é a representación da evolución e abundancia de varios taxons a través do tempo, indicada polo grosor das liñas con forma de fuso ao longo do tempo.

 

As árbores filoxenéticas entre un número non trivial de secuencias input constrúense usando métodos de [[filoxenética computacional]]. Métodos de matriz de distancia como [[neighbor-joining]] ou [[UPGMA]], que calculan a [[distancia xenética]] a partir de [[aliñamentos de secuencia múltiple]], son as máis simples para aplicar, pero non implican un modelo evolutivo. Moitos métodos de aliñamento de secuencias como [[ClustalW]] tamén crean árbores usando algoritmos máis simples (como os baseados na distancia) para a construción de árbores. A [[máxima parsimonia]] é outro método simple de facer estimación de árbores filoxenéticos, pero leva implícito un modelo de evolución (é dicir parsimonia). Ourtos métodos máis avanzados usan o [[criterio de optimalidade]] de [[máxima probabilidade]], a miúdo cunha [[inferencia Bayesiana|Rede Bayesiana]], e aplican un modelo explícito de evolución para a estimación dunha árbore filoxenética.<ref name="Felsenstein" /> A identificación da árbore óptima usando moitas destas técnicas é [[NP-duro]],<ref name="Felsenstein" /> así que a investigación [[heurística]] e os métodos de [[optimización (matemáticas)|optimización]] úsanse en combinación con funcións de contabilización de árbore para identificar unha árbore razoablemente bo que se corresponda cos datos.