Luís López Ballesteros: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
caixa de sucesión nos seus cargos |
Este artigo é unha tradución parcial ou total do artigo en español es:Luis López Ballesteros |
||
Liña 13:
}}
'''Luis López Ballesteros Varela''',
==
Quedou orfo de pai ós 4 anos. Súa nai e toda a súa familia materna era de [[Dodro]], señores do [[pazo de Tarrio]]. Estudou leis na [[Universidade de Santiago de Compostela]].
En 1814 ingresa coma oficial duodécimo en Facenda e no 1818 [[Fernando VII]] noméao ''Director Xeral de Rendas''. No ano 1820, trala proclamación do [[pronunciamento]] de [[Rafael del Riego|Riego]], solicita a xubilación por fidelidade ó monarca. O 24 de xaneiro de 1822 foi nomeado Ministro de Facenda, porén cesou do cargo ós 6 días. Unha vez concluído o [[Trienio Liberal]], foi nomeado Ministro de Facenda o 2 de decembro de 1823.
Foi Ministro de Facenda durante a ''[[Década Ominosa]]'' con Fernando VII, durante 9 anos, que representa un tempo considerable para un cargo ministerial do século XIX, adoptando medidas de relevancia, coma a creación da [[Bolsa de Madrid]], a aprobación do [[Código de Comercio]], a ''Lei de Axuizamento dos Negocios e Causas Comerciais'' e a creación por primeira vez na historia de España dun orzamento anual co que se pretendía paliar a débeda. Tamén crea as ''Intendencias de Guerra e da Mariña'', a ''Junta de Fomento de Riqueza Pública'' e a ''Caixa de Amortización da Débeda''. Negociou con [[Restauración Francesa|Francia]] e [[Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda |Inglaterra]] para liquidala débeda. Fundou o Banco Español de San Fernando, sobre as cinsas do Banco de San Carlos. Amais estableceu en Madrid o Conservatorio das Artes. Creará tamén a Inspección Fiscal de Aduanas e o ''expediente de responsabilidades dos funcionarios''. Por todo esto considerase o fundador da facenda moderna en España.
Estaba en posesión da [[Orde de Carlos III|Gran Cruz da Orde de Carlos III]].▼
En 1832 é nomeado [[Consello de Estado de España|Conselleiro de Estado]] mais una vez morto Fernando VII retirase da política.
Foi director da [[Real Academia da Historia]] e senador en tres ocasións; pola provincia de Pontevedra e pola da Coruña. É nomeado por [[Ramón María Narváez]] senador vitalicio en 1845. [[Juan Bravo Murillo]] nomeao presidente do Consejo de Ultramar. En 1846 [[Isabel II de España]] ofrécelle a carteira de Facenda, pero declina a proposición.
▲Estaba en posesión da [[Orde de Carlos III|Gran Cruz da Orde de Carlos III]], da Orde de San Genaro de Nápoles, da Lexión de Honra de Francia, e da Orde da Torre e a Espada de Portugal.
{{Start box}}
| |||