Cando comezaron as preocupacións pola [[capa de ozono]], os refrixerantes máis usados eran os [[clorofluorocarbono]]s [[diclorodifluorometano|R-12]] e [[R-22]]. O primeiro era empleadoempregado principalmente para aire acondicionado de vehículos e para pequenos refrixeradores; o segundo para aire acondicionado, refrixeradores e conxeladores comerciais, residenciais e lixeiros. Algúns dos primerosprimeiros sistemas emplearonempregaron olo [[triclorofluorometano|R-11]] polo seu baixo [[punto de ebulición]], o que permitía construirconstruír sistemas de baixa presión.
A producciónprodución de R-12 cesou nos [[Estados Unidos]] en [[1995]] e o R-22 foi eliminado posteriormente. Agora estáseestase empregando o [[1,1,1,2-Tetrafluoroetano|R-134a]] e outras mesturas non perxudiciaisprexudiciais para a capa de [[ozono]] como remplazosubstituto dos compostos clorados. O [[R-410A]] é unha popular mestura a partes iguais de [[R-32]] e [[R-125]] que comeza a sustituírsubstituír ó R-22.
