|
|tamaño_sinatura =
}}
'''Abū Nuwās al-Ḥasan ibn Hānī al-Ḥakamī''' (árabe: ابونواس; persa: ابونواس), nado en [[756]] e finado en [[814]],<sup id="fn_a_back">[[#fn a|a]]</sup> e coñecido como '''Abū Nuwās'''<ref name="Gp2">[[#GA|Garzanti]]</ref>, foi un dos maiores poetas clásicos en [[lingua árabe]], que en ocasións tamén compuxo en [[Lingua persa|persa]]. Nado na cidade de [[Ahvaz]] da [[Imperio persa|moderna Irán]], era fillo de pai árabe e nai persa.<ref name="Gp2"/> Converteuse nun mestre de tódolos xéneros contemporáneos da poesía árabe, pero a súa reputación basousebaseouse na [[poesía báquica]] (خمريات jamriyyat), e cara o [[amor homosexual]] (مذكرات mudhakkarat). . Abu Nuwas entrou na tradición folclórica, aparecendo en numerosas ocasións na compilación de historias ''[[As mil e unha noites]]''.
== Traxectoria ==
O pai de Abu Nuwas, Hānī, aoo cal o poeta nunca coñeceu, era descendente da tribo de [[Banu Hakam]] de [[Provincia de Jizan|Jizani]], e era soldado do exército de [[Marwan II]]. A súa nai, persa, chamada Golban, traballaba de tecedeira. Cando Abu Nuwas era aínda un neno, a súa nai vendeuno a un tendeiro de [[Basora]], Sa’ad al-Yashira. Estudou nesa cidade e tivo como mestre e amante doao poeta [[Waliba ibn al-Hubab]], e tras un tempo vivindo en [[Kufa]] regresou a Basora para estudar con Jalaf al-Ahmar. Trasladouse a vivir a [[Bagdad]] na compaña de Walibah ibn al-Hubab, e axiña fíxose famoso pola súa poesía enxeñosa e humorística, que non atinxía os temas tradicionais do deserto, senón da vida urbana e das alegrías do viño e o beber (''khamriyyat'') e o humor irreverente (''mujuniyyat''). Viviu alí protexido por mecenas, que lle encomendaban poemas de caza, do desexo sexual polas mulleres, do amor polos nenos ([[pedofilia|pederastia]]) e panexíricos aos seus clientes. Os temas dos seus poemas teñen unha forte tendencia hedonista, temas báquicos e eróticos, amor ao viño, aos rapaces, á caza, á libertinaxe mais tamén a anguria da morte e do avellentamento. O seu espírito crítico atacou especialmente as institucións relixiosas. Abu Nuwas tivo que fuxir á [[A Meca|Meca]] e logo a [[Exipto]] durante algún tempo, por escribir unha elexía en loanza dos barmakís, unha poderosa familia de [[visir]]es, protectores de Abu e perseguida e asasinada polo entón califa [[Harún al-Rashid]] da dinastía abbasí. A pesar do aprecio que suscitaba na corte, non deixou de pasar algunha temporada no cárcere como consecuencia da súa vida hedonista e das súa aficiónafección ó viño.
Volveu a Baghdad en 809, acaecida a morte de Harún al-Rashid e ascendendo ó trono [[AlMuhammad al-Amin]], o xove e libertino fillo de Al-Rashid, de apenas vintedousvinte e dous anos, e antigo pupilo de Abu Nuwas, un golpe de sorte, durante o cal creesecrese que escribiu a maioría dos seus poemas, xa que Al-Amin non sóerasó era un amante das artes e das letras senón que, ademais, compartía o hedonismo de Abu Nuwas, sendo a súa comisión real máis famosa a [[casida]] que compuxo en loubanza de Al-Amin. Para desgraza de Abu, o califa morreu ós catro anos de reinado e sucedeuno o seu irmán, tamén amante das letras e das artes, pero non así dos bebedores e rebeldes.
Dise que o secretario de Al-Ma'mun enganou a Abu Nuwas para que escribiraescribise unha sátira contra Ali, o xenro do Profeta, mentras estaba ebrio. Zonbor leu deliberadamente a poesía en público, e asegurouse de que Nuwas seguira en prisión. Dependendo da bibliografía que se consulte, Abu Nuwas morreu en prisión, ou foi envelenado por Ismail bin Abu Sehl, ou as dúas, cara o ano 815.
=== Bagdad ===
|
