Motor asíncrono trifásico: Diferenzas entre revisións

O principio de funcionamento dun [[motor asíncrono]] baséase na creación de corrente inducida nun [[conductor]] cando éste cortacurta as liñas de forza dun [[campo magnético]], de aí provén o nome '''motor de indución'''. Se se fai xirar o campo magnético no sentido das agullas do reloxo, a espira sométese a un fluxo variable e convértese no soporte dunha forza electromotriz inducida que orixina unha corrente inducida.

Según a [[lei de Lenz]] o sentido da corrente é tal que se opón pola súa acción electromagnética á súa causa de orixe. Cada un dos dous conductores sométese a unha forza "F", en sentido oposto ao seu desprazamento relativo con respecto ao campo inductor. A regra dos tres dedos da man dereita permite definir o sentido da forza "F" de cada conductor. O polgar sitúase no sentido do campo inductor, o índice no sentido da forza e o medio no sentido da corrente inducida. A espira sométese a un par que provoca a súa rotación no mesmo sentido que o campo inductor, chamado campo xiratorio.

A diferenza entre o motor de inducción e o [[motor universal]] é que no motor a inducciónindución o debandado do rotor non está conectado ao circuitocircuíto de excitación do motor senonsenón que está eléctricamente illado. Ten barras de conduccióncondución en todo o seu longo, metidas en rañurasranuras a distancias uniformes arredor da periferia. As barras están conectadas con aneis a cada extremidade do rotor.