Enfermidade celíaca: Diferenzas entre revisións

É un trastorno que aparece en persoas xeneticamente predispostas, de todas as idades a partir da [[infancia|nenez]]. Os [[síntoma]]s inclúen [[diarrea]] crónica, retrasoatraso do crecemento e/ou do desenvolvemento infantil, [[dispnea]], erupcións na pel, perda de peso, cambios no carácter, vómitos e ventre inchado, malia que estes síntomas poden estar ausentes e aparecen de cando en vez, estes síntomas poden aparecer en calquera de case todos os órganos e sistemas do corpo. Estímase que a doenza afecta ao 1% da poboación de linguas indoeuropeas, aínda que se pensa que é unha enfermidade considerabelmente subdiagnosticada. Coma resultado de exames precoces, estase ollando un número crecente de diagnosticados asintomáticos.<ref name=VanHeelWest>{{cita publicación|autor= van Heel D, West J|título= Recent advances in coeliac disease|url = http://gut.bmjjournals.com/cgi/content/full/55/7/1037|revista= Gut|volumenvolume= 55|número= 7|páginaspáxinas= 1037–46|añoano= 2006|id = PMID 16766754}}</ref> O único tratamento eficaz é o cambio a unha dieta libre de glute e permitir a rexeneración das vilosidades intestinais.

Porén, aínda falta moito para que a totalidade dos produtos poidan ser certificados e cualificados axeitadamente, dado que por un fenómeno coñocidocoñecido como a contaminación cruzada, os alimentos poden conter glute incluso cando este non estea na receita, por mor a que moitos industriais elaboran diversos produtos nunha mesma máquina. Por exemplo, se nunha máquina para facer pan sen glute faise primeiro un pan con glute, o máis probábel é que o segundo non resulte libre de glute, xa que ficarán sempre vestixios (polo seu carácter pegañento) na máquina. O mesmo ocorre se nun restaurante friten na mesma tixola un alimento para celíacos onde previamente fritiran algún con glute.

Aínda que a '''avea''' propiamente dita non ten glute, moitos celíacos enferman cando consumen avea. Crese que o motivo é que moitas veces a avenaavea é procesada en maquinarias que tamén son usadas para o trigo, o orxo ou o centeo. Moitos celíacos son tan sensíbeis ao glute que os vestixios destas maquinarias os enferman. Polo tanto, para unha dieta sen glute, cómpre evitar a avea.

Un neno celíaco sen tratar puoepode presentar apatía (desinterese ou decaemento) con irritabilidade e pranto fácil. Isto, porén, soe desaparecer unha vez iniciado o réxime sen glute.

Ademais, pacientes celíacos que estiveron en contacto co glute manifestaron estados de tensión, irritabilidade, depresión, e incluso, perda deada concentración en cantidades mínimas.

Se se descubre a intolerancia celíaca sendo xa adulto e o celíaco non apoia axeitadamente o seu tratamento dietético cunha disciplina psicolóxica e reemprazandosubstituíndo aquelas masas apetecíbeis, pódese xerar unha frustración moi grande no paciente, sobre todo quen non tiña restrición ningunha na súa dieta anterior e tamén naqueles que non se informaron de abondo sobre as consecuencias do consumo de glute; tamén adoita haber casos no que o doente chega a sufrir infertilidade.