Conservatorio de París: Diferenzas entre revisións

[[Luigi Cherubini|Cherubini]] estruturará a institución en formas que son aínda hoxe recoñecibles: instauración dun sistema de concurso de entrada e saída, elaboración de métodos oficiais de ensino, apertura cara a un número máis grande de instrumentos (piano, arpa, contrabaixo, trompeta, canto, etc.).

 

 

Os sucesores de [[Luigi Cherubini|Cherubini]] á fronte do Conservatorio, [[Daniel-François-Esprit Auber|Esprit Auber]] ([[1842]]-[[1871]]), [[Ambroise Thomas]] ([[1871]]-[[1896]]), [[Théodore Dubois]] ([[1896]]-[[1905]]), [[Gabriel Fauré]] ([[1905]]-[[1920]]), [[Henri Rabaud]] ([[1920]]-[[1941]]) e [[Claude Delvincourt]] ([[1941]]-[[1946]]), desenvolverán o ''Conservatorio de Música e Declamación'' a un grao que o fará un punto de referencia e excelente do ensino musical en toda a Europa. En [[1864]] fúndase o Museo de instrumentos musicais e en [[1905]], un decreto detalla a organización do Conservatorio, os nomeamentos, os tratamentos, os adiantos e as penas disciplinarias do corpo docente e administrativo, a organización dos exames, incluso a composición dos xurados de admisión. As disciplinas ensinadas amplíanse á escrita musical, a historia da música e a novos instrumentos ([[órgano (instrumento)|órgano]], [[viola]], [[clarinete]]). Os profesores son músicos ou compositores de gran prestixio, e a súa influencia marcará duraderamente a vida musical europea, mentres que os xurados do concurso se abren ás personalidades alleas á institución como ([[Claude Debussy|Debussy]], [[Maurice Ravel|Ravel]], [[Paul Dukas|Dukas]], [[André Messager|Messager]]).