Corán: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Islam en minúscula |
||
Liña 1:
[[Ficheiro:Abbasid Koran folio from Egypt.jpg|miniatura|Corán abásida, século X]]
O '''Corán''' ou '''Alcorán'''<ref>O Vocabulario Ortográfico da Lingua Galega admite as dúas formas</ref>
Os [[musulmán]]s cren que o Corán é a transcrición da palabra literal de [[Alá|Deus]] e a culminación da revelación de Deus á humanidade, transmitida a través do profeta [[Mahoma]] durante un período de 23 anos polo anxo Jibreel ([[Arcanxo Gabriel|Gabriel]]). O Corán consiste de 114 [[sura]]s, ou capítulos, cun total de 6.236 [[aleia]]s (versículos). O Corán retoma moitos personaxes que aparecen nos libros sagrados do [[xudaísmo]] e do [[cristianismo]] ([[Torah]] e [[Biblia]]) e na literatura devota ([[apócrifo]]s), con moitas diferenzas de detalle. Personaxes bíblicas moi coñecidas, como [[Adán]], [[Noé]], [[Abraham]], [[Moisés]], [[Xesús]] e [[Xoán o Bautista]] aparecen mencionados como [[profeta]]s.
Liña 56:
A [[crítica textual]] bíblica revolucionou o [[Xudaísmo]] e o [[Cristianismo]] ao cuestionar asuncións moi establecidas sobre as orixes da [[Biblia]]; algúns críticos textuais están a facer o mesmo co Corán. Indican que partes do Corán están baseados en historias dos [[Tanakh]] (a Biblia hebrea), o [[Novo Testamento]], a Biblia cristiá e outras obras cristiás non canónicas. As diferenzas entre as versións bíblicas e as coránicas suxiren que estas historias non se tomaron directamente dos textos escritos, senón que eran parte das tradicións orais da [[Península arábica]] en tempos de Mahoma. Para os musulmáns, as historias xudías e cristiás son simplemente corrupcións textuais dun orixinal divino case perdido que se reflexa no Corán.
Esta crítica procura tamén atopar probas da evolución do texto e das disputas sobre a transcrición no
== Interpretación do Corán ==
Liña 62:
De acordo cos testemuños máis antigos, escritos todos eles por crentes, o Corán foi revelado aos poucos durante o período extenso. Cada sura, e ás veces mesmo cada versículo individual, ten as súas propias circunstancias específicas. Nalgúns casos, estas menciónanse nos coñecidos [[tafsir]]s (por exemplo, a surat [[Iqra]], ou moitas partes, incluídos os ayat 190-194, da surat [[al-Baqarah]]); noutros casos (p.ex. surat [[al-Asr]]), o máis que se pode dicer é en que cidade vivía o Profeta na altura (dividindo entre as suras de Makkan e as de Medina). Nalgúns casos, tal e como na surat [[al-Kawthar]], hai diverxencias sobre as circunstancias e tradicións diferentes fornecen unha relación diferente. Porén, cando son coñecidas, as circunstancias considéranse unha axuda importante para comprender o significado pretendido de cada versículo. O telón de foro máis xeral do Corán, especialmente o histórico, tamén ten valor para a súa interpretación. Por exemplo, non sería posíbel entender ben a surat [[al-Fil]] sen coñecer o que os primeiros historiadores árabes contan do [[Ano do Elefante]].
A axuda externa de maior utilidade á hora de interpretar os significados do Corán son os [[Hadith]], a colección de tradicións islámicas da que derivan os detalles da historia islámica primitiva. Unha completa ciencia da [[isnad]] apareceu nos primeiros séculos do
A crenza na orixe divina, directa e ininterrompida é fundamental para o
Con referencia á mensaxe básica do Corán hai tres ideas que se reiteran no libre: esta vida é unha proba; o alén é certo; as nosas accións nesta vida teñen consecuencias na vindeira.
Liña 70:
== O Corán "creado" e o "non-creado" ==
As variedades máis estendidas de teoloxía musulmá consideran que o Corán é eterno e "non-creado", reflectindo certos aspectos da [[filosofía]] grega, en concreto as teorías de [[Platón]] segundo as que as realidades e verdades últimas son eternas e inmutábeis. Dado que os musulmáns cren que as figuras bíblicas como [[Moisés]] e [[Xesús Cristo]] predicaron o
Porén, algúns, entre eles as seitas [[Mu'tazili]] e [[Ismailí]], contradicen esta doutrina do Corán non creado. Varios movementos liberais dentro do
De entre as moitas razóns ofrecidas por esas voces disidentes para a súa crítica da doutrina dun Corán eterno están as implicacións que tería para a doutrina da ''tawhid'', ou unidade de Deus. Se o Corán é a fala eterna e non-creada de Alá, fala que existiu sempre xunto con El, estase a presentar un concepto plural da natureza de Deus.
| |||