Treboada: Diferenzas entre revisións

Para que se forme este tipo de [[meteoro]]s cómpre que exista elevación de ar húmido nunha [[atmosfera terrestre|atmosfera]] inestábel. A atmosfera fica inestábel cando as condicións son tais que unha bolla de ar quente en ascensión pode continuar a subir porque continúa máis quente do que o ar ambiente. A elevación do ar quente é un mecanismo que tenta restabelecer a estabilidade; do mesmo modo, o ar máis frío tende a descerdescender e a afundarseafundirse encanto se mantiver máis frío do que o ar na súa viciñanzaveciñanza. Se a elevación de ar for suficientemente forte, o ar arrefece (adiabaticamente) até temperaturas abaixo do pontopunto de [[orballo]] e condensa, liberando calor latente que promove a elevación do ar e "alimenta" a treboada. Fórmanse cumulonimbos illados con grande desenvolvimentodesenvolvemento vertical (podendo ir até 10 ou 18 mil metros de altitude) alimentado polas correntes ascendentes de ar.

As treboadas pódense formar no interior das masas de ar (a partir da elevación do ar por [[convección]] - común en terra nas tardes de [[verán]] -cando o aquecementoquecemento da superficie atinxe o seu pico- e sobre o mar nas madrugadas de inverno, cando as augas están relativamente quentes); por efecto orográfico -(a [[barlovento]] das grandes montañas) ou estar asociadas a [[fronte (meteoroloxía)|frontes]], sendo máis intensas no caso das frentesfrontes frías.

As treboadas máis fortes xéranse cando o ar quente e húmido sobe rapidamente, con velocidades que poden chegar aos 160 km por hora, até altitudes máis elevadas e máis frías. En cada momento hai na orde de 2.000 treboadas en progreso sobre a superficie da [[Terra]]. Os [[lóstrego]]s prodúcense cando as partículas de xeloxeo ou neve dunha nube comezan a caircaer dedende grande altitude en dirección á superfíciesuperficie e corresponden á liberación de enerxía debida á diferenza de carga entre as partículas.

'''Nacemento''': as correntes ascendentes de ar levan á formación de [[cumulonimbo]]s. Xorden as primeiras cargas de auga, mais aindaaínda non se producen os lóstregos. Na parte alta da nube o proceso de crecemento de cristais de xeloxeo comeza a producir grandes partículas de precipitación.

'''Maturidade''': o crecemento vertical atinxe o seu máximo e os cumes das nubes fican achatados coa forma característica dunha bigorna. Normalmente isto dasedáse cando o ar ascendente encontra unha inversión de temperatura estábel (por exemplo, o ar máis quente da [[tropopausa]]). Os ventos predominantes en altitude comezan a espallar [[cirro]]s a partir do topo das nuvesnubes. As bases dianteiras fican máis baixas e os lóstregos comezan a aparecer en toda a extensión das nubes. No interior das nubes a turbulencia é intensa e irregular, con equilibrio entre correntes ascendentes e descendentes. O peso das partículas de precipitación xa é suficiente para contrariar as correntes ascendentes e comezan a caircaer, arrastrando o ar en volta consigo. A medida que as partículas de precipitación caen nas rexións máis quentes da nube, hai ar seco do ambiente que entra na nube e pode orixinar a evaporación desas partículas. A evaporación esfríaenfría o ar, tornándoo máis denso e "pesado". É todo este ar frío que caicae a atravéstravés da nube coa precipitación que forma a corrente descendente de ar que, cando bate na superficie se pode espallar, formando unha frentefronte de raxada que vai deslocando e substituindosubstituíndo o ar máis quente da superficie. Nesta fase a treboada produce ventos fortes, lóstregos e precipitación forte.

'''Disipación''': as nubes comezansecomézanse a espallar para os lados, en camadas. E as correntes frías descendentes tórnanse predominantes. O ar frío substitúe o ar mais quente da superfíciesuperficie, desligando os movementos ascendentes dentro da treboada. Nesta fase xa só hai correntes descendentes fracas e fraca precipitación. Sobran apenas moitos [[altostrato]]s e [[cirrostrato]]s que poden até contribuircontribuír, coa súa sombra, para diminuirdiminuír o quecemento da superficie.