Vickers Wellington: Diferenzas entre revisións

O primeiro bombardeo da [[Royal Air Force]] na guerra foi protagonizado por Wellingtons dos escuadróns No. 9 e No. 149, xunto con [[Bristol Blenheim]]s, contra barcos alemáns en [[Brunsbüttel]] o [[4 de setembro]] de [[1939]]. Durante este ataque, os dous Wellingtons convertéronse nos primeiros avións en ser derrubados na fronte occidental. Os escuadróns 9, 37 e 149 volveron actuar o [[18 de decembro]] dese ano nunha misión contra barcos alemáns en [[Schillig]] e [[Wilhelmshaven]]. Os cazas da ''[[Luftwaffe]]'' acabaron con 12 dos bombardeiros e danaron eriamente outros tres; poñendo de manifesto a vulnerabilidade dos avións á hora de atacar cazas, ao non ter os tanques de combustible selados nin suficiente armamento defensivo. Particularmente, mentres as torretas do morro e a cola do avión protexíano dos ataques frontais ou traseiros, o Wellington non tiña defensas contra os ataques que viñan dende arriba e abaixo, xa que non se cria que estes ataques fosen posibles debido á alta velocidade dos aparellos involucrados. Como consecuencia disto, os Wellingtons foron trasladados a operacións nocturnas e participaron no primeiro ataque nocturno a [[Berlín]], o [[25 de agosto]] de [[1940]]. No primeiro ataque de 1.000 avións a [[Colonia, - KölnAlemaña|Colonia]], o [[30 de maio]] de [[1942]], 599 de 1.046 aeronaves eran Wellingtons (101 deles voados por tripulacións polacas).