Concilio Vaticano Segundo: Diferenzas entre revisións

 

== Sesións ==

O Papa abriu o concilio o día [[11 de outubro]] de [[1962]] nunha sesión pública na que figuraban representantes eclesiásticos e políticos. Despois dunha misa, o Papa leu un discurso titulado ''Gaudet Mater Ecclesia'' (A Madre Igrexa alégrase), no que cargou contra aqueles que vaticinaban a fin da Igrexa e salientou a súa dimensión pastoral.

 

Estas conversacións remataron o [[8 de decembro]] dese mesmo ano, e non puideron volver a comezar ata un ano máis tarde debido á morte do Papa [[Xoán XXIII]] o [[3 de xuño]] de [[1963]].

 

Tras ser elixido como Papa, [[Paulo VI, papa|Paulo VI]] continuou co labor conciliar do seu predecesor. O [[29 de setembro]] facía público un documento no que establecía claramente os catro obxectivos do Concilio:

* Definir mellor a natureza da Igrexa e o papel do bispo.

Neste segundo período, os bispos aprobaron a constitución ''Sacrosantum Concilium'' (relativa á liturxia) e o documento ''Inter Mirifica'' (referente á presenza da Igrexa nos medios de "comunicación social"). O [[4 de decembro]] pechouse a segunda sesión.

 

Empezada o [[14 de setembro]] de [[1964]], baseouse en numerosos asuntos da Igrexa. Aprobáronse tres documentos: ''Unitatis Redintegratio'' (sobre o [[ecumenismo]] ou reunificación dos cristiáns), ''Orientalium Ecclesiarum'' (sobre as Igrexas orientais) e ''Lumen Gentium'' (sobre a mesma Igrexa Católica).

 

Tras numerosas controversias, a sesión rematou o [[21 de novembro]] dese mesmo ano.

[[Ficheiro:Pope_Paul_VI._1967.jpg|miniatura|esquerda|Paulo VI, papa que pechou o Concilio]]

A cuarta e última sesión do concilio, e a terceira presidida por Paulo VI, abriuse o [[14 de setembro]] de [[1965]]. Aprobáronse catro documentos:

* ''Dignitatis Humanae'' (que foi aprobado malia o rexeitamento de 224 dos bispos), co que a Igrexa recoñecía a liberdade de relixión.