Søren Kierkegaard: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
Liña 3:
'''Søren Aabye Kierkegaard''', nado en [[Copenhaguen]] o [[5 de maio]] de [[1813]] e finado na mesma cidade o [[11 de novembro]] de [[1855]], foi un teólogo e un filósofo [[Dinamarca|dinamarqués]] do [[século XIX]], coñecido como o "pai" do [[existencialismo]] por facer filosofía sobre a condición da existencia humana, por centrar a súa filosofía no individuo e na subxectividade, na liberdade e na responsabilidade, e na desesperación e na angustia. Kierkegaard tiña pouco interese polo mundo natural, en cambio, tiña moito máis pola existencia do individuo illado.
Para Søren Kierkegaard, a fe cristiá é un “desesperado salto” no recoñecemento da [[encarnación]] paradóxica de Deus na persoa de Cristo e para el a
A primeira crítica profunda da súa época, diferente a todas as precedentes pola súa seriedade, levouna a cabo el.Kierkegaard describiu a razón da individualización existencial do home dicindo que a súa época era “unha época de disolución”.
Liña 9:
Filosoficamente, fixo a ponte entre a filosofía [[Hegel|hegeliana]] e aquilo que se tornaría no Existencialismo. Kierkegaard rexeitou a filosofía hegeliana do seu tempo e o que el veu como o formalismo vacuo da Igrexa [[Luteranismo|luterana]] dinamarquesa. Moitas das súas obras lidan con problemas relixiosos tais como a natureza da fe, a institución da fe cristiá, e ética cristiá e [[teoloxía]]. Por causa disto, a obra de Kierkegaard, algunhas veces, considerase como Existencialismo Cristián (en oposición ao existencialismo de [[Jean-Paul Sartre]] ou ao proto-existencialismo de [[Friedrich Nietzsche]], ambos os dous derivados dunha forte base ateística).
A obra de Kierkegaard é de difícil interpretación, dado que escribiu a maioría das súas obras baixo varios
Moitas das súas obras lidan con problemas relixiosos tais como a natureza da fe, a institución da fé cristiá, e ética cristiá e [[teoloxía]]. Por causa disto, a obra de Kierkegaard, algunhas veces, considerase como Existencialismo Cristián (en oposición ao existencialismo de [[Jean-Paul Sartre]] ou ao proto-existencialismo de [[Friedrich Nietzsche]], ambos os dous derivados dunha forte base ateística). A teoloxía dialéctica é recordada por Kierkegaard na existencia Cristina.
Liña 24:
Kierkegaard asistiu á Escola de Virtude Cívica, sobresaíndo en latín e historia. Continuou estudando teoloxía na Universidade de Copenhague, pero estando alí inclinouse máis a filosofía e a literatura.Na universidade, Kierkegaardescribiu a su disertación, Sobre o concepto de ironía en constante referencia a Sócrates, a cal foi considerada polos expertos da universidade coma un traballo notable e ben pensado, aínda que mencionaron que se excedía lixeiramente no literario para ser unha tese filosófica. Kierkegaard graduouse o 20 de octubre de 1841 con un MagistriArtium, que hoxe en día correspondería a un PhD. Coa herdanza familiar Kierkegaard puido financiar a súa educación,os seus gastos e varias publicacións das súas primeiras obras.
Outro importante aspeto da vida de Kierkegaard (quizá o que mayor influencia exerceu na súa obra) foi a ruptura do seu compromiso con Regine Olsen (1822—1904). Kierkegaard conoceu a Regine o 8 de maio de 1837 e sentíuse inmediatamente atraído por ela, igual que ela por él. Nos seus Diarios Kierkegaard escribiu acerca do seu amor por Regine.
O 8 de setembro de 1840 Kierkegaard declarouse formalmente a Regine. Sin embargo, pronto se sintiu desilusionado e receloso con respecto ó matrimonio. Menos dun ano despois de haber proposto o enlace, rompeuno, o 11 de agosto de 1841. Nos seus Diarios Kierkegaard fala da creencia de que a súa melancolía faille inválido para o matrimonio, pero o motivo concreto da súa ruptura segue sen estar claro. En xeral creese que os dous estaban profundamente enamorados, quizá incluso despois de que ela se casara con Johan Frederik Schlegel (1817—1896), un funcionario.En xeral o seu contato limitouse a encontros casuais nas calles de Copenhague. Sin embargo, algúns anos despois Kierkegaard chegou a pedir ó marido de Regine permiso para falar con ela, pero Schlegel negoullo. Regine, que o amou moito, quedou resentida con el para sempre pola incomprensible ruptura.
Pouco despois a parella saiu do país, tras producirse o nomeamento de Schlegel como gobernador das Indias Occidentales Danesas. Para cando Regine volveu, Kierkegaard morrera. Regine Schlegel viviu ata 1904 e tras a súa morte foi enterrada preto de Kierkegaard no Assistens Kirkegård de Copenhague.
| |||