Søren Kierkegaard: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
completo info |
Sen resumo de edición |
||
Liña 3:
'''Søren Aabye Kierkegaard''', nado en [[Copenhaguen]] o [[5 de maio]] de [[1813]] e finado na mesma cidade o [[11 de novembro]] de [[1855]], foi un teólogo e un filósofo [[Dinamarca|dinamarqués]] do [[século XIX]], coñecido como o "pai" do [[existencialismo]] por facer filosofía sobre a condición da existencia humana, por centrar a súa filosofía no individuo e na subxectividade, na liberdade e na responsabilidade, e na desesperación e na angustia. Kierkegaard tiña pouco interese polo mundo natural, en cambio, tiña moito máis pola existencia do individuo illado.
Para Søren Kierkegaard, a fe cristiá é un “desesperado salto” no recoñecemento da [[encarnación]] paradóxica de Deus na persoa de Cristo e para el a [[subxectividade]] é a verdade. Enfrontou a existencia de cada individuo en particular, coa súa problemática concreta, e o pensamento [[abstracto]], que xamais logra alcanzar esta realidade.
A primeira crítica profunda da súa época, diferente a todas as precedentes pola súa seriedade, levouna a cabo el.Kierkegaard describiu a razón da individualización existencial do home dicindo que a súa época era “unha época de disolución”.
Filosoficamente, fixo a ponte entre a filosofía [[Hegel|hegeliana]] e aquilo que se tornaría no Existencialismo. Kierkegaard rexeitou a filosofía hegeliana do seu tempo e o que el veu como o formalismo vacuo da Igrexa [[Luteranismo|luterana]] dinamarquesa. Moitas das súas obras lidan con problemas relixiosos tais como a natureza da fe, a institución da fe cristiá, e ética cristiá e [[teoloxía]]. Por causa disto, a obra de Kierkegaard, algunhas veces, considerase como Existencialismo Cristián (en oposición ao existencialismo de [[Jean-Paul Sartre]] ou ao proto-existencialismo de [[Friedrich Nietzsche]], ambos os dous derivados dunha forte base ateística).
A obra de Kierkegaard é de difícil interpretación, dado que escribiu a maioría das súas obras baixo varios [[seudónimos]], e moitas veces eses seudo-autores comentan os traballos de seudo-autores anteriores.
Moitas das súas obras lidan con problemas relixiosos tais como a natureza da fe, a institución da fé cristiá, e ética cristiá e [[teoloxía]]. Por causa disto, a obra de Kierkegaard, algunhas veces, considerase como Existencialismo Cristián (en oposición ao existencialismo de [[Jean-Paul Sartre]] ou ao proto-existencialismo de [[Friedrich Nietzsche]], ambos os dous derivados dunha forte base ateística). A teoloxía dialéctica é recordada por Kierkegaard na existencia Cristina.
Liña 15 ⟶ 17:
== Interpretación de Kierkegaard por Ernest Gellner ==
No seu libro de [[1992]], ''Post-modernismo, razón e relixión'', [[Ernest Gellner]] menciona a Kierkegaard para ilustrar o fundamentalismo relixioso. Segundo Gellner, Kierkegaard está asociado á idea de que a relixión é, no seu fundamento, non unha persuasión da verdade dunha doutrina, senón a dedicación a unha posición que é inherentemente absurda, ou que dá "ofensa", o termo usado por Kierkegaard. Para Kierkegaard, obtemos a nosa identidade ao crer en algo que ofenda profundamente a nosa mente, o que non é unha tarefa fácil. Para existir, teríamos de crer e crer en algo que sexa ominosamente difícil de crer. Esta é a esencia do proceso existencialista en Kierkegaard, que asocia a fé coa identidade.
==Vida==
Søren Kierkegaard naceu nunha familia rica de [[Copenhague]]. Seu pai, Michael Pedersen Kierkegaard, era un home moi relixioso. Cría que ningún dos seus fillos viviría máis da idade de [[Xesucristo]], 33 anos. Pensaba que os seus pecados, como maldicir o nome de Deus na súa xuventude e posiblemente embarazar a nai de Kierkegaard fora do matrimonio, eran merecedores de castigo. Aínda que moitos dos seus sete faleceron xóvenes , a súa predición demostrouse errónea ó superar dous deles esta idade. Nesa introdución á noción de pecado, e na relación entre pai e fillo, radican os fundamentos de gran parte dos traballos de Kierkegaard (particularmente de Temor ). A nai de Kierkegaard, Anne Sørensdatter Lund Kierkegaard, non é mencionada directamente nos seus libros, aínda que tamén xorde influencia sobre as súas obras máis tardías. A pesar de que a melancolía relixiosa ocasionalmente afectaba ó seu pai, Kierkegaard e el estaban estreitamente unidos. Kierkegaard aprendeu a explorar o reino da súa imaxinación mediante unha serie de exercicios e xogos que ambos practicaban xuntos.
O pai de Kierkegaard morreu o 9 de agosto de 1838, a idade de 82 anos. Antes de falecer, pediulle a Søren que se fixera pastor. A vida relixiosa de seu pai influíu profundamente en Søren, e sentiuse obrigado a cumpriro seu desexo. Dous días despois, o 11 de agosto, Kierkegaard escribiu: «Meu pai morreu o mércores.Desexei moito que vivira uns poucos anos máis e vexo a súa morte como o último dos sacrificios que fixo por min; ...morreu por min có fin de que, de ser posible, poida convertermeaínda en algo. De todo o que herdei del, o seu recordo, o seu transfigurado retrato... é o máis prezado para min, e terei moito coidado de preservar a súa memoria escondida a salvo do mundo».
Kierkegaard asistiu á Escola de Virtude Cívica, sobresaíndo en latín e historia. Continuou estudando teoloxía na Universidade de Copenhague, pero estando alí inclinouse máis a filosofía e a literatura.Na universidade, Kierkegaardescribiu a su disertación, Sobre o concepto de ironía en constante referencia a Sócrates, a cal foi considerada polos expertos da universidade coma un traballo notable e ben pensado, aínda que mencionaron que se excedía lixeiramente no literario para ser unha tese filosófica. Kierkegaard graduouse o 20 de octubre de 1841 con un MagistriArtium, que hoxe en día correspondería a un PhD. Coa herdanza familiar Kierkegaard puido financiar a súa educación,os seus gastos e varias publicacións das súas primeiras obras.
==Véxase tamén==
| |||