Roque Sáenz Peña: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Simplificando redireccións cara a Estados Unidos de América |
arranxiños |
||
Liña 20:
|-
!align=right|Lugar de nacemento:
|[[
|-
!align=right|Data de falecemento:
Liña 26:
|-
!align=right|Local de falecemento:
|[[
|-
!align=right|Profesión:
Liña 35:
|}
'''Roque Sáenz Peña Lahitte''',
===Primeiros anos===
Liña 56:
No medio da grave crise política e económica que sacudía ao país, a figura de Roque Sáenz Pena perfílase como favorita para as eleccións presidenciais de [[1892]]. Contaba con forte apoio entre a mocidade, e na Provincia de Buenos Aires. Para destruír a súa candidatura, [[Bartolomé Mitre]], aliado de [[Julio Argentino Roca|Roca]], impulsou a candidatura do seu propio pai: [[Luís Sáenz Pena]] e, para non enfrontarse co seu pai, Roque prefiriu renunciar á súa candidatura. As eleccións deron como triunfador a Luís Sáenz Pena, que designou a Roque xefe do Rexemento de Gardas Nacionais. En xuño de [[1892]] incorporouse á Cámara de Senadores da Provincia de Buenos Aires, pero ao pouco tempo renunciou a ambos cargos para retirarse da vida pública. Por un tempo vivirá en [[Entre Ríos (Arxentina)|Entre Ríos]], e regresou a Bos Aires en [[1895]].
En [[1905]], en recoñecemento á súa actuación durante a guerra do Pacífico, foi invitado oficialmente polo Perú para inaugurar o monumento a [[Francisco Bolognesi Cervantes|Bolognesi]]. Alí recibiu a medalla de ouro que se lle outorgaba por lei do Congreso, e a divisa de Xeneral de Brigada do exército peruano. En [[1906]] o goberno de [[José Figueroa Alcorta]] designouno representante extraordinario para asistir aos actos da voda de [[Afonso XIII de España]]. De regreso á Arxentina, en [[1907]] foi nomeado para encabezar as misións diplomáticas en [[Suíza]] e [[Italia]]. Chegado a [[Roma]], recibiu instrucións do seu goberno para representar ao país na segunda Conferencia de Paz
En [[1909]] formou parte do tribunal arbitral que solucionaba conflitos diplomáticos entre [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]] e [[Venezuela]]. A súa misión diplomática ante os gobernos italiano e suízo prolongouse ata [[1910]]. Estaba en Italia cando foi proclamado candidato a Presidente da República.
Liña 63:
Asumiu a presidencia o [[12 de outubro]] de [[1910]]. Os seus esforzos concentráranse en democratizar a vida política, a través dunha reforma electoral baseada en tres elementos: o voto secreto, obrigatorio, e utilizando o padrón militar. Entre os opositores ao seu goberno atópanse os beneficiarios do antigo réxime electoral, cuxos privilexios foron claramente ameazados pola reforma. Así, moitos lexisladores dos sectores conservadores, aínda non opoñéndose abertamente, obstaculizaron a reforma; aínda así, esta foi proclamada o [[10 de febreiro]] de [[1912]] como Lei N° 8871, coñecida desde entón como "''Lei Sáenz Pena''".
Desde o momento da súa asunción como presidente, a súa saúde xa non era boa, e empeorou a partir de [[1913]]. A versión que circulaba na época era que o presidente sufría as consecuencias neurolóxicas dunha [[sífilis]] que contraeu durante a guerra entre [[Chile]] e [[Perú]]<ref>Castro, Nelson (2005): ''Enfermos del poder
Finalmente, por razóns de saúde, delegou o mando presidencial no seu vicepresidente [[Victorino de la Plaza]]. Morreu o [[9 de agosto]] de [[1914]], dous anos antes de terminar o seu mandato.
| |||