Goiaba: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Nachonion (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Miguelferig (conversa | contribucións)
Liña 20:
As follas teñen un aceite volátil rico en sesquiterpenos, entre eles o bisaboleno, alén do dietoximetano e dietoxetano que dan o aroma dos froitos. O principal compoñente do aceite das sementes é o ácido linoleico<ref>Craveiro, A.A., G.F. Fernandes, C.H.S. Andrade et al., 1981. ''Óleos essenciais de plantas do Nordeste''. Edições UFC, Fortaleza (citado em Lorenzi, Harri; Abreu Matos, Francisco José de: ''Plantas medicinais no Brasil: nativas e exóticas cultivadas''. Instituto Plantarum, Nova Odessa, SP, 2002. ISBN 85-86714-18-6)</ref><ref>Robineau, L.G. (ed.) 1995. ''Hacia una farmacopea caribeña/TRAMIL''. Enda-Caribe UAG & Universidad de Antioquia. Santo Domingo (citado em Lorenzi, Harri; Abreu Matos, Francisco José de: ''Plantas medicinais no Brasil: nativas e exóticas cultivadas''. Instituto Plantarum, Nova Odessa, SP, 2002. ISBN 85-86714-18-6)</ref>.
 
O extracto acuoso do "ollo" (gromo) da goiabeira ten unha intensa actividade contra ''[[Salmonela]]'', a ''[[Serratia]]'' e ''[[Staphylococcus]]'', grandes responsábeis das diarreas de orixe microbiana. A actividade é mais forte na variedade de polpa vermella, e máis débil nas follas adultas e na casca<ref name="Matos, F.J.A 2002"/>. A [[Polpa (froita)|polpa]] é usada para tratar [[parasito]]s intestinais coma ''[[Giardia lamblia]]'' e [[lombriga intestinaloxiúro|lombrigas]] (''[[Enterobius vermicularis]]'').
 
==Produción no Brasil==