Henri Léon Lebesgue: Diferenzas entre revisións
Traducido desde es:Henri León Lebesgue |
(Sen diferenzas.)
|
Revisión como estaba o 12 de febreiro de 2014 ás 19:52
Biografía
Henri Léon Lebesgue (ɑ̃ʁi leɔ̃ ləbɛɡ), nado en Beauvais o 28 de xuño de 1875 e finado en París o 26 de xullo de 1941, foi un matemático francés.
Biografía
Naceu en Beauvais, Oise, Picardie, Francia. Estudou na Escola Normal Superior e no período 1899 - 1902 impartiu clases no Liceo de Nancy. En 1910 recibiu unha cátedra na Universidade da Sorbona.
Aportes matemáticos
Lebesgue é fundamentalmente coñecido polos seus aportes á teoría da medida e da integral. A partir dos traballos doutros matemáticos como Émile Borel e Camille Jordan, Lebesgue realizou importantes contribucións á teoría da medida en 1901. Ao ano seguinte, na súa disertación Intégrale, longueur, aire (Integral, lonxitude, área) presentada na Universidade de Nancy, definiu a integral de Lebesgue, que xeraliza a noción da integral de Riemann extendendo o concepto de área baixo unha curva para incluír funcións discontinuas. Este é un dos logros da análise moderna que expande o alcance da análise de Fourier.
Tamén aportou en ramas como a topoloxía, a teoría do potencial e a análise de Fourier. En 1905 presentou unha discusión sobre as condicións que Lipschitz e que Jordan utilizaran para asegurar que f(x) é a suma da súa serie de Fourier.
A partir de 1910 non se concentrou máis na área de estudio que el iniciara, debido a que o seu traballo era unha xeralización, e el era temeroso das mismas. Nas súas propias palabras: Reducida a teorías xerais, as matemáticas serían unha forma fermosa sen contido. Morrerían rapidamente. A pesar de que desenvolvementos posteriores demostraron que o seu temor non tiña fundamento, este permítenos entender o curso que seguiu o seu traballo.
Obras
Ademais de aproximadamente 50 artigos, escribiu dous libros: Leçons sur l'intégration et la recherché des fonctions primitives (1904) e Leçons sur les séries trigonométriques (1906).