Tomografía por emisión de positróns: Diferenzas entre revisións

A técnica PET baséase na inxección dun [[trazador radioactivo]] por [[vía intravenosa]] entre 1h e 2h antes de obter a imaxe. Unha vez pasados estes minutos, o paciente colócase no [[escáner]] PET e fica sen moverse durante polo menos 30-45 minutos. O fundamento físico ven da emisión de positróns (similares ós [[electrón]]s pero con [[carga eléctrica|carga]] positiva) por parte dos [[isótopo radioactivo|isótopos radioactivos]] inxectados, unha emisión que se produce en diferentes puntos dependendo do fenómeno fisiolóxico que se pretende estudar. Os positróns emitidos atopan no seu camiño electróns e producen unha aniquilación ([[partícula subatómica|partícula]]-[[antipartícula]]) que orixina dous [[fotón]]s de 511[[keV]] que se dirixen ós detectores do escáner coa información necesaria para coñecer os puntos onde a substancia radioactiva foi depositada. Técnicas matemáticas complexas (métodos de reconstrución) permiten chegar a unha [[imaxe tridimensional]] na que se presenta a distribución do trazador ([[glicosa]] co isótopo [[F-18]] é o máis usado, por exemplo en [[oncoloxía]]).