Plauto: Diferenzas entre revisións

#''[[Stichus]]''

Aristófanes foi un dramaturgo da [[Atenas]] do s. [https://gl.wikipedia.org/wiki/S%C3%A9culo_-V V a. C]. que escribiu obras de teatro de sátira política, como [[As avispas]], [[Os paxaros]] e [[As nubes]]. Cada unha destas obras de teatro, e outras que Aristófanes escribiu, son coñecidas polo seus comentarios políticos e a crítica social. Este é o compoñente principal da comedia antiga. Él era moi consciente do mundo no que vivía e por iso, analizouanalizouno esenas mundosúas enobras consecuenciafacendo doreferencias queá ocorríaactualidade nesedo momento. Por exemplo, na obra As Avispas, os nomes dos seus dous personaxes principais "Philocleon " e "Bdelycleon", que significan "prol-Cleon " e "anti-Cleon " respectivamente, son os nomes dos personaxes desta obra, que fan referencia a Cleón, unha figura política importante de ese tempo, atravésa través da cal Aristófanes é capaz de criticar libremente as accións deste destacado político por medio da súa comedia. Pero estas comedias levárono a sufrir varias persecucións.

A nova comedia grega é moi diferente as obras de Aristófanes.  A diferenza máis notable, de acordo con Dana F. Sutton é, que a comedia nova, en comparación coa comedia antiga, carece "dun contido político, social ou intelectual" e pódese realizar en calquera tipo de escenarios sociais e políticos sen risco de ofender.

==== As innovacións nos personaxes ====

===== Relacións pai-fillo =====

Un tema principal da nova comedia grega é a relación pai-fillo.  A relación entre un pai e o seu fillo, na comedia nova, é moi forte, e o fillo permanece leal ao seu pai. A relación é o foco de toda a actuación dos personaxes principais. En Plauto, pola contra,tamén a atención centrase aínda na relación entre o pai e o fillo, pero vemos unha rivalidade entre os dous homes que non se observou en Menandro. Ambos autores, a través das súas obras, reflicten unha sociedade patriarcal na que a relación pai-fillo é esencial para a función e o desenvolvemento dadunha familia adecuada,axeitada. xaXa non é unha declaración política, como na comedia antiga, senón unha declaración sobre as relacións familiares e o comportamento apropiado entre un pai e o seu fillo. Pero as actitudes destas relacións son moi diferentes entre ambos autores, da comedia nova -un reflexo de como eran os mundos de Menandro e Plauto.

===== O escravo listo =====

O escravo ten un papel importante nun bo número de obras de Plauto. O "escravoservus listocallidus", en particular, é un personaxe moi forte, que non só ofrece a exposición e o humor, senón que a miúdo impulsa a trama nas obras de Plauto. C. Stace argumenta que Plauto tomou o carácter común dos escravos da nova comedia grega pero alterándoo para os seus propios fins. Na nova comedia, escribe, "o escravo non é a miúdo moito máis que un xiro cómico, co obxectivo engadido, quizais, da exposición". Isto demostra que non había precedente deste arquetipo de escravos e que, algúns dos papeis da antiga comedia seguen en Plauto (os monólogos expositivos, por exemplo).

Para comprender na súa totalidade a técnica compositiva de Plauto é necesario, non só o ánalise das súas pezas, sénon tamén tomar como punto de referencia os modelos gregos dos que se serviu e así decatarse das novidades e innovacións do noso autor, é dicir, da súa técnica literaria e compositiva.

Dende o punto de vista formal, unha das novidades estructurais da comedia plautina foi a desaparición das intervencións do coro. Mentres na Comedia Nova helenística, tal como o amosan as comedias menandreas conservadas, as obras estaban divididas en cinco actos separados polos catro intermedios corais, no teatro romano de [[época arcaíca|época arcaica]] esa división desapareceu, xa que non existe o coro ó xeito grego. Súponse, aínda que con dúbidas, que a representación das comedias plautinas se levaría acabo sen interrupcións, se ben en Plauto faltan indicacións explícitas e claras sobre o particular.

A desaparición do coro na comedia romana implica a fonda transformación da comedia cara o melodrama. A estrutura das pezas plautinas ven determinada non por elementos externos, senón pola organización da acción en “exposición”, “nó” e “desenlace”. Os críticos consideran hoxe que esa gran variedade de metros e ritmos é unhas das novidades máis salientables da obra plautina fronte o modelo da Comedia Nova alexandrina, sobre todo no que atinxe oscanticaos '''cantica''', que se converten nun compoñente máis da acción teatral, aínda que en número variable e non predeterminado. O '''canticum''' non é xa un intermedio na acción, senón unha parte esencial da peza teatral. A realización dunha escea mediante esta fórmula revela a enorme independeciaindependencia artística de Plauto.[[Categoría:Escritores da literatura clásica]]