Plauto: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Fix URL prefix |
m corrección de problemas de estlilo nas táboas |
||
Liña 168:
Trala morte de Plauto, a mediados do século II a.C., comezou un traballo editorial decisivo para o futuro do texto das obras plautinas. Fixéronse dende aquelas auténticas edicións críticas do texto seguindo fórmulas editoriais da filoloxia alexandrina, cuxos beneficios se reflicten nos manuscritos actuais. Deste xeito as comedias ían precedidas das didascalia, ou noticias sobre a súa representación e posta en escena. Unha das mellor conservadas é a feita para Stichus. Nestas edicións incluíase tamén unha listaxe de personaxes e un resumo do contido, argumentum, moitos deles acrósticos, é dicir, que a primeira letra de cada verso que lidas en sentido vertical formaba o título da comedia. Os editores fixaron así mesmo a disposición a gráfico do texto, como podemos ver no argumentum da Aulularia de Plauto.
<center>
{{cita| Aulam repertam auri plenam Euclio▼
{|class="toccolours" cellpadding="2" rules="cols"
! bgcolor="lightsteelblue"|Versión orixinal !! bgcolor="lightsteelblue"|Versión en galego.
|-
|
<poem>
Vi summa servat, miseris adfectus modis.
Lyconides istius vitiat filiam.
Liña 177 ⟶ 183:
Id surpit. illic Euclioni rem refert.
Ab eo donatur auro, uxore et filio.
</poem>
{{cita|''Euclión atopa unha ola chea de ouro▼
|
<poem>
e gárdaa cun empeño sen igual e sen poder atopar repouso.
Licónedes viola a súa filla.
Liña 185 ⟶ 194:
mándalle uns conciñeiros con provisións para unha cea.
Un escravo de Licónides obsérvao e roúballe, pero Licónies devólvello a Euclión,
que lle entrega o ouro, unha esposa e un fillo
</poem>
}}▼
|-
<br/>
</center>
O texto das comedias era en verso e as copias desas edicións non se fixeron a liña seguida, como se fose prosa, que era o común, senón por versos. Desta maneira a súa natureza métrica foi fácilmente recoñecible. Nesta etapa editorial as comedias estaban divididas en escenas, xa que Plauto suprimiu a división en acto dos orixinais gregos. A división en actos actual empregouse por primeira vez nas edicións renacentistas da obra plautina,
<center>
{{cita| Neve minor neu sit quinto productior actu.▼
{|class="toccolours" cellpadding="2" rules="cols"
! bgcolor="lightsteelblue"|Versión orixinal !! bgcolor="lightsteelblue"|Versión en galego.
|-
|
<poem>
Fabula, quae posci vult, et spectae reponi.
Nec Deus intersit, nisi dignus vindice nodus
Inciderit; nec quarta loqui persona laboret.<ref>[http://www.thelatinlibrary.com/horace/arspoet.shtml Ars Poetica vv.189]</ref>
</poem>
|
{{cita| ''Repugnantes me son,y nos las creo.▼
<poem>
Para que un drama al público entretenga,
y éste le pida con deseo,
Liña 203 ⟶ 224:
cuando el enredo un Dios no necesite
Ni en cada escena llegarán a cuatro
las personas que ocupen el teatro.
</poem>
}}▼
|-
<br/>
</center>
Tamén comezou de seguida, trala morte do autor, un debate sobe a autenticidade das 130 comedias que circulaban baixo o seu nome. Temos noticias, gracias a Aulo Xelio, de que existiron bos estudos de eruditos romanos como Acio, Volcacio Sedíxito, Elio Estilón,etc., pero o que acadou unha maior repercusión foi o traballo de Varrón, De Comeodiis Plautinis, hoxe perdido. Nese estudio Varrón estableceu tres grupos:
| |||