Accidente de Chernóbil: Diferenzas entre revisións

A contaminación do accidente de Chernóbil dispersouse irregularmente dependendo das condicións meteorolóxicas, pero a forza aérea sovíetica fixo que chovese sobre [[Bielorrusia]] para descargar as partículas radiactivasradioactivas das nubes e evitar que chegase a zonas máis poboadas. Informes de científicos soviéticos e occidentais indican que [[Bielorrusia]] recibiu ao redor do 60 % da contaminación que caiu sobre a antiga [[Unión Soviética]]. Porén, o informe TORCH de [[2006]] afirma que a metade das partículas volátiles aterraron fóra de [[Ucraína]], [[Bielorrusia]] e [[Rusia]]. Unha gran área de [[Rusia]] ao sur de [[Bryansk]] tamén resultou contaminada, ao igual que partes do noroeste de [[Ucraína]]. Os estudos realizados nos países veciños indican que ao redor dun millón de persoas puideron resultar afectadas pola radiación.

Como en moitas otras emisións de radioactividade ao medio ambiente, a emisión de Chernobyl foi dominada polas propiedades físicas e químicas dos elementos radiactivosradioactivos do núcleo. Mentres que a poboación xeral adoita a percibir o [[plutonio]] como un combustible nuclear particularmente perigoso, os seus efectos son case eclipsados polos dos seus produtos de fisión. Especialmente perigosos son as particulas altamente radioactivas que se acumulan na cadea alimentaria, como poden ser algúns [[isótopo]]s de [[iodo]] e [[estroncio]].

A raíz do accidente, 237 persoas sufriron enfermidades por radiación aguda, dos cales 31 morreron nos primeiros tres meses<ref>Hallenbeck, William H (1994). Radiation Protection. CRC Press. p. 15. ISBN 0-873-719-964.</ref><ref>Mould 2000, p. 29</ref>. Moits destes foron bombeiros e traballadores de rescate intentando manter o accidente baixo control, os cales non eran plenamente conscientes da perigosa exposición á radiactividaderadioactividade que había no fume. Nun informe da OMS do [[2006]] elaborado polo grupo de expertos do Chernobyl Forum, afirmábase que dos 237 traballadores de emerxencias aos que se lles diagnosticara envelenamento por radiación, este foi identificado como a causa da morte de 28 deles nos primeiros meses despois do desastre. Non houbo máis mortes identificadas, na poboación xeral afectada polo accidente, que fosen causadas por envelenamento por radiación. Dos 72.000 traballadores rusos de emerxencias que foron estudados, 216 mortes non producidas por cancro, entre [[1991]] e [[1998]] foron atribuídas ao desastre. O período de latencia para cancros sólidos causados pola exposición excesiva á radiación é de 10 ou máis anos; polo que no momento da realización do informe da OMS este non pasara, polo que as mortes por cancros deste tipo non eran maiores que a media. Ao redor de 135.000 persoas foran evacuadas da zona, incluídos os 50.000 habitantes de [[Pripyat]].

=== RadiactividadeRadioactividade residual no medio ambiente ===