Teoría cuántica de campos: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
*radiactividade>radioactividade |
|||
Liña 1:
A '''teoría cuántica de campos''' (''QFT'', polo inglés ''Quantum Field Theory'') é unha [[teoría]] que aplica as regras [[Mecánica cuántica|cuánticas]] ós [[Campo (Física)|campos]] continuos da [[Física]], por exemplo o [[campo electromagnético]], así como ás interaccións entre estes e o resto da materia. Proporciona así un marco teórico usado moito en [[física de partículas]] e [[física da materia condensada]]. En particular, a teoría cuántica do [[campo electromagnético]], coñecida como [[electrodinámica cuántica]], foi o primeiro exemplo de teoría cuántica de campos que se estudou e é a teoría probada experimentalmente con maior precisión da física. Os fundamentos da teoría de campos cuántica foron desenvolvidos entre o fin dos anos 20 e os anos 50, notablemente por [[Paul Dirac|Dirac]], [[Vladimir Aleksandrovich Fock|Fock]], [[Wolfgang Ernst Pauli|Pauli]], [[Sen-Itiro Tomonaga|Tomonaga]], [[Julian Schwinger|Schwinger]], [[Richard Feynman|Feynman]], e [[Freeman Dyson|Dyson]].
==Os defectos da mecánica cuántica==
Liña 15:
Hai dous problemas con esta ecuación. En primeiro lugar, non é [[relatividade especial|relativista]], reducíndose á [[mecánica clásica]] e non á [[mecánica relativista]] no [[principio de correspondencia|límite da correspondencia]].
Para ver isto, observemos que o primeiro termo da esquerda é só a [[enerxía cinética]] clásica ''p²/2m'', coa enerxía en repouso ''mc²'' omitida. É posible modificar a ecuación de Schrödinger para incluír a enerxía en repouso, dando por resultado a [[ecuación de Klein-Gordon]] ou a [[ecuación de Dirac]]. Con todo, estas ecuacións teñen moitas propiedades insatisfactorias; por exemplo, posúen [[espectro dun observable|espectros de enerxía]] que se estenden a -∞, de modo que non hai ningún [[estado de base]]. Tales inconsistencias ocorren porque estas ecuacións descoidan a posibilidade de crear ou de destruír partículas dinamicamente, que é un aspecto crucial da relatividade. [[Albert Einstein|A relación famosa masa-enerxía de Einstein]] predí que as partículas abondo masivas poden [[
O segundo problema ocorre cando intentamos ampliar a ecuación a unha grande cantidade de partículas. Descubriuse que as partículas mecánico-cuánticas da mesma especie son [[partículas idénticas|indistinguibles]], no sentido que a función de onda do conxunto enteiro debe ser simétrica ([[bosón|bosóns]]) ou antisimétrica ([[fermión|fermións]]) cando se intercambian as coordenadas das súas partículas constitutivas. Isto fai á función de onda dos conxuntos de moitas partículas moi complicada. Por exemplo, a función de onda xeral dun conxunto de ''N'' bosóns escríbese:
| |||