Reconquista: Diferenzas entre revisións

Así pois a crecente ameaza nazarí-merinida relanzou a conquista feudal entre [[1327]] e [[1344]]. Cara [[1330]] Granada decantouse por outra alianza co [[sultán]] merinido Abul-Hasan ([[1331]]-[[1351]]), disposto a unha guerra aberta contra os cristiáns. Deste xeito, os merinidos chegaron a recuperar os portos de Tarifa, [[AlgecirasAlxeciras]], [[Xibraltar]] ([[1333]]) e [[Rota, Cádiz|Rota]].

[[Afonso XI de Castela]] fortaleceu Castela durante as treguas, e en [[1339]] xuntou as súas tropas coas de [[Pedro IV de Aragón]] e [[Afonso IV de Portugal]]. En agosto de [[1340]] un grande exército merinido desembarcou nas costas peninsulares e asediou Tarifa (agora en poder dos casteláns). O enfrontamento definitivo tivo lugar na [[batalla do río Salgado]] ([[30 de outubro]] de [[1340]]), onde as tropas castelás e os seus aliados, derrotaron ó exército nazarí-merinido de Abul-Hasan e o nazarí Iusuf I ([[1333]]-[[1354]]), quen tiñan un exército moito máis numeroso, mais peor armado e de inferior táctica. Coa moral recuperada Afonso XI conquistou [[Alcalá la Real]] ([[1341]]), derrotou ós nazarís na [[Batalla do río Palmones]] ([[1343]]) e despois de dous anos de sitio tomou AlgecirasAlxeciras (marzo de [[1344]]). En [[1349]] intentou conquistar Xibraltar, pero morreu de [[peste]] durante o sitio (marzo de [[1350]]). Coas súas vitorias, Afonso XI destruíu o derradeiro apoio norteafricano de [[al-Ándalus]]. Dende mediados do [[século XIV]], Granada quedou illada do [[Magreb]]. O imperio merinido foi desintegrándose lentamente á morte de Abul-Hasan, aínda que permaneceron na Península ata [[1374]].