Domingo Dulce: Diferenzas entre revisións

Ingresou en [[1823]] no exército coincidindo co final do [[Trienio Liberal]] e participou na [[Primeira Guerra Carlista]] cos militares [[María Cristina de Borbón-Dúas Sicilias|cristino]]s e baixo as ordes de [[Baldomero Espartero]] a quen lle unía unha profunda amizade, obtendo catro [[Cruz Laureada de San Fernando|Cruces Laureadas de San Fernando]]. Froito da amizade con Espartero foi a súa colaboración durante a [[Rexencia de Espartero|rexencia deste]], sendo persoa destacada para sufocar a [[revolución de 1841 en España|revolución de 1841]] cando os [[Partido Moderado|moderados]], con [[Diego de León]] e [[Manuel Gutiérrez de la Concha y Irigoyen|Manuel de la Concha]] á fronte, trataron de tomar, entre outras accións, o [[Palacio Real de Madrid]] e secuestrar á raíña [[Isabel II de España|Isabel II]].

Xa co grado de [[xeneral]], participou na [[Segunda Guerra Carlista|guerra dos Matiners]] enfrontándose victorioso ao lendario militar [[Carlismo|carlista]] [[Ramón Cabrera]]. Participou en ''[[Vicalvarada|A Vicalvarada]]'' apoiando, neste caso, a Ou´Donnell e o seu proxecto de [[Unión Liberal]], así como posteriormente enfrontouse ao [[alzamiento carlista de San Carlos da Rápita]], tras cuxo aplastamiento obtivo o título de ''[[Marqués de Castell-Florite]]''. Durante a maior parte do tempo dos [[gobernos da Unión Liberal]] estivo destinado en [[Cuba]] como Capitán Xeral dados os receos que contra el seguía mantendo O'Donnell, aínda que foi [[Senado de España|senador]] de [[1858]] a [[1860]]. Durante a súa estancia en [[América]] destacou pola súa clara vocación [[abolicionismo|abolicionista]] o que lle granjeó a enemistad dos españois alí asentados e o enfrontamento aberto con [[Julián de Zulueta y Amondo|Julián de Zulueta]]. Ao seu regreso en [[1866]] participou nas conspiracións que culminaron coa [[revolución de 1868]] e o destronamiento da raíña Isabel. Aínda que permaneceu todo o tempo desterrado en [[Canarias]] polas sospeitas de colaboración con [[Partido Progresista|elementos progresistas]], foi un dos firmantes do Manifesto que acompañou á revolución. De regreso a Cuba uns meses antes da súa morte, decretou a [[liberdade de imprenta]] na illa por vez primeira o [[9 de xaneiro]] de [[1869]].