Johann Joachim Winckelmann: Diferenzas entre revisións

Publica entón en [[1755]] a súa obra ''Reflexións sobre a imitación das obras gregas na esculturapintura e na pintura escultura'' que terá atención internacional. Mais non tiña outra paixón que viaxar a [[Roma]] para estudar as obras artísticas da Antigüidade ''in situ''. Converteuse ao catolicismo, tendo éxito ao atinxir ser convidado a traballar sobre a colección de obras antigas da corte pontificia. Nos anos seguintes publicou numerosas obras que marcan as teorías estéticas da época. Adversario encarnizado do [[Barroco]] e do [[Rococó]], estaba convencido de que a « beleza ideal » constitúe unha realidade obxectiva que pode se descuberta a través do contacto frecuente con as grandes obras da Antigüidade, nomeadamente as gregas. O seu coñecemento íntimo e prodixioso de tales obras, adquirido principalmente mentres traballaba no [[Vaticano]] e cando as excavacións de [[Pompeia]], foi posto ao servizo do que coidaba a súa misión: formar o [[gusto]] da elite intelectual occidental. A fórmula que acuña para caracterizar a esencia da arte grega: "calma serena e grandeza tranquila", vai inspirar xerazóns de artistas e arquitectos posteriores, como [[Benjamin West]] e [[Jacques-Louis David]]. A súa obra principal foi a [[Historia da Arte e da Antigüidade]] (1764).