Leishmania: Diferenzas entre revisións

Secuenciáronse os [[xenoma]]s de tres especies de ''Leishmania'', concretamente ''L. major'', ''L. infantum'' e ''L. braziliensis'', que contiñan máis de 8300 xenes que codifican proteínas e 900 xenes de [[ARN]]. Case o 40% dos xenes que codifican proteínas pertencen a 662 familias xénicas que comprenden de dous a 500 membros. A maioría das familias xénicas máis pequenas están dispostas en támdems de un a tres xenes, mentres que as familias xénicas máis grandes están a miúido dispersas formando tándems en diferentes [[loci]] por todo o xenoma. Todos os 35 ou 36 [[cromosoma]]s conteñen un pequeno número de ''clusters'' xénicos constituídos por de decenas a centos de xenes situados sobre a mesma febra de ADN. Estes ''clusters'' poden estar organizados nunha disposición cabeza con cabeza (diverxente) ou cola con cola (converxente), esta última con frecuencia separada por xenes de [[ARNt]], [[ARNr]] e/ou [[ARN nuclear pequeno|ARNsn]]. A [[transcrición xenética|transcrición]] dos xenes que codifican proteínas iníciase bidireccionalmente na rexións strand-switchinterruptoras da febra diverxentes entre os ''clusters'' xénicos e esténdese poli[[cistrón|cistron]]icamente ao longo de cada ''cluster'' xénico antes de que se termine na rexión strand-switchinterruptora da febra que separa os ''clusters'' converxentes. Os [[telómero]]s de ''Leishmania'' son xeralmente relativamente pequenos, e constan duns poucos tipos de secuencias repetidas. Hai probas de que hai [[recombinación xenética]] entre varios grupos diferentes de telómeros. Os xenomas de ''L. major'' e ''L. infantum'' conteñen só ~50 copias dos elementos relacionados con ''Ingi''/L1Tc inactivos dexenerados (DIREs), mentres que ''L. braziliensis'' tamén contén varios elementos transpoñibles asociados a telómeros (TATEs) e retroelementos asociados ao líder empalmados (SLACs, ''spliced leader-associated retroelements''). Os xenomas de ''Leishmania'' comparten cos [[tripanosomátidos]] emparentados ''Trypanosoma brucei'' e ''Trypanosoma cruzi'' unha parte conservada do proteoma de ~6200 xenes, pero hteñen tamén ~1000 xenes específicos de ''Leishmania'' (LSGs), que están na súa maioría distribuídos aleatoriamente polo xenoma. Hai relativamente poucos (~200) diferenzas específicas de especie no contido xénico entre os tres xenomas secuenciados de ''Leishmania'', pero ~8% dos xenes parece que evolucionaron a diferentes velocidades nas tres especies, o que indica unhas presións selectivas diferentes que poderían estar relacionadas coa súa patoloxía. Un 65% dos xenes que codifican proteínas carecen actualmente de asignación funcional.<ref name=MylerP>{{cite book | author = Myler P; Fasel N (editors). | title = Leishmania: After The Genome | publisher = Caister Academic Press | year = 2008 | url=http://www.horizonpress.com/leish | id = [http://www.horizonpress.com/leish ISBN 978-1-904455-28-8 ]}}</ref>