Batalla de Iwo Jima: Diferenzas entre revisións

A solución a estes problemas era conquistar Iwo Jima. Con isto conseguíase tanto a eliminación da gorniciónguarnición nipoa como os efectos do radar, mentres que se permitiría establecer na illa as escuadrillas de ''Mustang'' necesarias para escoltar ás de B-29 nos seus voos a Xapón.

Baixo as ordes do xeneral [[Tadamichi Kuribayashi]], procedeuse á evacuación dos 1.000 civís que habitaban Iwo Jima dedicados ao refinado de [[xofre]] e reforzouse a gorniciónguarnición con 21.000 soldados equipados basicamente con [[fusil|fusís]], [[Granada de man|granadas de man]], [[metralladora]]s, artillería de medio e curto alcance, especialmente [[Morteiro (arma)|morteiros]] e ademais duns limitados tanques lixeiros. O subministro de municións, proxectís, víveres e auga foi moi insuficiente, sen contar con que a auga era de mala calidade nunha illa na que non se dispoñía de fontes de abastecemento, lagos ou ríos. Moito antes de que acabase a batalla, a auga xa se acabara, así como a munición de canón, de morteiro e de metralladora. Nesas circunstancias, os combatentes xaponeses resistiron os últimos días cos seus fusís, pistolas e, como moito, algunhas granadas de man.

Efectivos de marines conseguiron non obstante avanzar baixo o fogo dos defensores e percorrer en media hora os 900 metros de distancia entre a praia de desembarco e a meseta ao pé do Suribachi, alcanzando a costa oeste e completando a manobra de illamento por terra do monte que se encontraba protexido por unha gorniciónguarnición xaponesa de 2.000 homes. Mais os defensores encontrábanse comunicados por túneles subterráneos co resto das forzas da illa. Os primeiros tanques norteamericanos chegaron á costa oeste poucas horas despois. Outras tropas que tamén conseguiran saír do atoamento da praia, ao mediodía xa loitaban no aeródromo situado máis ao sur. Pero aínda había demasiados soldados e material en moi pouco espazo, de modo que se suspenderon novos desembarcos. A constante era que as tropas que lograban avanzar, crendo que tiñan despexado o terreo, vían saír unha e outra vez xaponeses desde os seus incontables agochos, para atacalos desde a retagarda. Ao caer a noite, os [[destrutor]]es iluminaron a illa coas súas bengalas para protexer aos marines das previsibles incursións nocturnas pero en lugar diso, os xaponeses optaron por empregar a súa artillería con moita discreción para non descubrir os seus emprazamentos.