François Guizot: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
{{ORDENAR:Guizot, François}}; formato |
|||
Liña 1:
[[Ficheiro:François Pierre Guillaume Guizot.jpg|miniatura|dereita|François Guizot.]]
'''François Pierre Guillaume Guizot''', nado en [[Nimes]] en [[1787]] e finado en [[Val-Richer]] en [[1874]], foi un historiador e político [[Francia|francés]].
Naceu no seo dunha familia burguesa [[hugonotes|hugonote]], logo da morte do seu pai na guillotina durante a época do Terror da [[Revolución francesa]], marchou a [[Xenebra - Genève|Xenebra]] coa súa nai, unha liberal influída polos principios de [[Jean-Jacques Rousseau]]. En [[1805]] trasladouse a París para estudar dereito e a partir de [[1809]] comezou a colaborar coa prensa parisiense. Casa en [[1812]] pola primeira vez, e nese ano comezou a dar clases de historia moderna na [[Sorbona]], o 11 de decembro deu a súa primeira lectura e deu comezo ao rexurdimento da investigación histórica en Francia e conseguiu unha destacada posición social na capital francesa, ao tempo que entraba en contacto con [[Pierre Paul Royer-Collard]], un dos líderes do partido liberal francés e serviu no primeiro goberno de [[Luís XVIII]] como secretario xeral do Ministerio do Interior, tras a volta de [[Napoleón]] dimite e volve aos seus estudos literarios. Na segunda restauración foi secretario xeral do Ministerio de Xustiza ata a súa dimisión en 1816. En 1819 volveu á política como director xeral de comunas e departamentos ata 1820, nese anos converteuse no principal líder dos doutrinarios, partidarios dunha vía intermedia entre o goberno absolutista e o popular. Foi un dos líderes da oposición a [[Carlos X]]. Entre 1822 e 1830 publicou dúas importantes coleccións de fontes históricas as ''Mémoires de l’Histoire d’Angleterre'' en 26 volumes e ''Mémoires sur l’Histoire de France'' en 31 volumes. En 1828 publicou ''Histoire de la civilisation en Europe'' e en 1830 a súa ''Histoire de la civilisation en France'' en 4 volumes.<br />▼
==Traxectoria==
▲Naceu no seo dunha familia burguesa [[hugonotes|hugonote]], logo da morte do seu pai na guillotina durante a época do Terror da [[Revolución francesa]], marchou a [[Xenebra - Genève|Xenebra]] coa súa nai, unha liberal influída polos principios de [[Jean-Jacques Rousseau]]. En [[1805]] trasladouse a París para estudar dereito e a partir de [[1809]] comezou a colaborar coa prensa parisiense. Casa en [[1812]] pola primeira vez, e nese ano comezou a dar clases de historia moderna na [[Sorbona]], o 11 de decembro deu a súa primeira lectura e deu comezo ao rexurdimento da investigación histórica en Francia e conseguiu unha destacada posición social na capital francesa, ao tempo que entraba en contacto con [[Pierre Paul Royer-Collard]], un dos líderes do partido liberal francés e serviu no primeiro goberno de [[Luís XVIII]] como secretario xeral do Ministerio do Interior, tras a volta de [[Napoleón]] dimite e volve aos seus estudos literarios. Na segunda restauración foi secretario xeral do Ministerio de Xustiza ata a súa dimisión en 1816. En 1819 volveu á política como director xeral de comunas e departamentos ata 1820, nese anos converteuse no principal líder dos doutrinarios, partidarios dunha vía intermedia entre o goberno absolutista e o popular. Foi un dos líderes da oposición a [[Carlos X]]. Entre 1822 e 1830 publicou dúas importantes coleccións de fontes históricas as ''Mémoires de l’Histoire d’Angleterre'' en 26 volumes e ''Mémoires sur l’Histoire de France'' en 31 volumes. En 1828 publicou ''Histoire de la civilisation en Europe'' e en 1830 a súa ''Histoire de la civilisation en France'' en 4 volumes.
Tras a caída de Carlos X e a subida de [[Luís Filipe]] ao trono francés, Guizot foi ministro do interior entre agosto e novembro de 1830. En outubro de 1832 ocupou o ministerio de instrución pública e reorganizou o ensino primario, introduciuse o sistema de inspección e dobrouse o número de escolas durante o seu mandato ata que deixa o posto en 1837. Nomeado embaixador no [[Reino Unido]] en 1839, asumiu o ministerio de exteriores en [[1840]]. Foi presidente do consello de ministros entre [[1847]] e [[1848]], oposto ás reformas parlamentarias e electorais vese obrigado a deixar o poder e marcha ao Reino Unido, regresou en 1849
Liña 7 ⟶ 11:
{{Primeiro Ministro de Francia}}
[[Categoría:Personalidades da historiografía|Guizot, François]]▼
[[Categoría:Políticos de Francia]]
[[Categoría:Nados no departamento de Gard]]
[[Categoría:Nados en 1787]]
| |||