Centro Georges Pompidou: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Nachonion (conversa | contribucións)
m Simplificando redireccións cara a Estados Unidos de América
Liña 32:
Outro edificio pertencente a este plan de revitalización é o Centro Georges Pompidou, chamado orixinalmente Centro Beaubourg. Trátase dun importante museo de arte contemporánea que posúe un grande centro cívico e unha biblioteca de acceso público. O concurso para escoller o deseño deste edificio comezou en [[1970]], e o xurado estaba composto por distinguidos e recoñecidos arquitectos. Os que gañaron foron [[Renzo Piano]] ([[1937]] - ) e [[Richard Rogers]] ([[1933]] - ), dous novos arquitectos descoñecidos ata aquel ano, quen se asociaran para este proxecto. Renzo Piano, [[italia|italiano]] de orixe [[Inglaterra|inglesa]] e Richard Rogers, inglés de nai [[italia]]na.
 
Estes dous arquitectos gañaron o concurso, grazas ao seu excelente proxecto, e, en parte grazas a dous membros do xurado. Un deles era [[Philip Johnson]] ([[1906]]-[[2005]]), un [[Estados Unidos de América - United States of America|estadounidense]] da corrente miesiana que introducira a arquitectura europea nos [[Estados Unidos de América - United States of America|Estados Unidos]] logo da [[II Guerra Mundial]]. O outro foi [[Jean Prouvé]] ([[1901]]-[[1984]]), un francés da póla dos arquitectos franceses que unían a tecnoloxía á arquitectura nos anos 1950. Prouvé, influído por Lle Ricolais, enxeñeiro experimental que probaba estruturas metálicas lixeiras e tensadas, estivo moi interesado na tecnoloxía e por iso gustoulle bastante o proxecto de Piano e Rogers. Foi Prouvé o maior impulsor en dar a vitoria a estes dous mozos. A construción do Pompidou comezou en [[1970]]. Catro anos máis tarde, o entón Presidente de Francia [[Georges Pompidou]], finou, polo que as obras do edificio sufriron un importante parón. Foi a viúva do presidente francés a que fixo que se rematase con éxito en [[1977]].
 
== Influencias arquitectónicas ==