Benito Losada Astray: Diferenzas entre revisións

'''Benito Ramón Hipólito Losada Astray''', nado en [[Santiago de Compostela]] o [[19 de noviembrenovembro]] de [[1824]] e finado en [[San Mamede de Ribadulla]] o [[11 de setembro]] de [[1891]], foi un médico, militar e escritor [[Galicia|galego]]. Seus pais foron Benito Alvarez-Losada Pardo, Catedrático de Derecho Penal, e Teresa Astray-Caneda Calvelo.

Fillo de Benito Alvarez-Losada Pardo, catedrático de Dereito Penal, e Teresa Astray-Caneda Calvelo. Licenciouse en Medicina e ingresou no Corpo de Sanidade Militar. Exerceu de médico militar no País Vasco durante a guerra carlista e máis tarde en Cuba. Convencido anticlerical, interesouse na política [[liberalismo|liberal]], afiliándose ao partido republicano, o que o levou a participar no [[Levantamentolevantamento de Solís]] de [[1846]]. Colaborador de diversas publicacións, como ''[[El Heraldo Gallego (1874)|El Heraldo Gallego]]'' e ''[[Revista Gallega]]'', pódese adscribir á xeración provincialista, polo que forma parte da nómina de poetas tardíos do Rexurdimento.

Consérvase un manuscrito que titula "Os que ensinan a orella" no que arremete implacablemente contra o clero polo seu desexo de exclusividade no ensino público e que lle valeu unha forte campaña de desprestixio por parte dun mozo director dun xornal compostelán, pero ao que veu a darlle a razón o Real Decreto sobre o ensino libre do Ministerio de Fomento, presidido polo Señorpor Pidal. Como profesional, exerce de médico militar no país vasco durante a guerra carlista e máis tarde en Cuba. Alí coñece os tempos prerrevolucionario e casa con Adelaida Ferrant Ajuria.

Unha vez xubilado do seu posto de xeneral médico militar, comezou a dedicarse á creación literaria. Tras o falecemento da súa muller, sumiuse nunha gran tristura que reflictereflectiu nos versos "Recordos". Logo viría a novela curta "''Votos eternos"'' de estilo romántico. En 1883 rematarematou outra das súas novelas en castelán "''Paca"'', interesantena porque narrarnarra minuciosamente as longas xornadas dunha viaxe en dilixencia dendede Santiago a Madrid a mediados do XIX. Consérvase un manuscrito en castelán dun relato tráxico romántico titulado "Mario", que non chegachegou a publicarse.

Da súa obra destacan ''Poesías'' (1878), o seu libro máis romántico; ''Soazes d’un vello'' (1886) premio literario dade ''[[La Voz de Galicia]]'' e publicado por esta editorial e posteriormente con "Contiños dá Terra" na terceira parte de ''Soazes d´un Vello, polo que aínda hoxe en día é recordado Benito Losadavello''. Ten publicada por entregas un novela curta co título "Por un retrato" na revista "''Galicia"'' da Coruña. Tampouco están publicadas dúas das súas novelas en castelán "''Lola"'' e "''Votos Eternos"''. A lenda "Afronta, daga e vieira" incluída en "''Soazes d´un vello"'' é un fermoso relato en tempo medieval na que aparecen castelos e paraxes da bisbarra do Ulla, nobres violentos e sufridas heroínas, na que está presente encontros, amores secretos, fuxida fracasada, xuramento, anagnórisisanagnórises, arrepentimento e múltiple desenlace infausto. Pero polo que é máis coñecido Benito Losada é pola trintena de poemas soltos ''Contiños'' (1888) de signo costumista e polos seus epigramas. Estas composicións, posúen un marcado carácter picaresco, cheas de alusións maliciosas, o cal motivo algunhas críticas, entre elas de [[Pardo Bazán]], por considerar que resultaban chocarreras e de mal gusto.