Duque: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m →Orixe: Eliminei isto: (a pronuncia no latín clásico, de c por ch, da como resultado a verba duche). En latín clásico a pronuncia é /k/, non <ch>: esta última é a máis habitual no latín eclesiástico por influencia do italiano. |
|||
Liña 6:
O título ten a súa orixe nos cargos [[Imperio Romano|tardorromanos]] e [[Imperio Bizantino|bizantinos]] do latín '''Dux''', plural "'''duce'''". En latín clásico, '''Dux''' denotaba o rango militar de [[Xeneral]] (palabra que, á súa vez, deriva a súa semántica probablemente do infinitivo ''"duco": guiar desde a fronte'', en oposición a ''"ago": guiar desde atrás'', de xeito que "o que guía desde a fronte" denotaría orixinalmente a un guía militar ou caudillo).
Eventualmente, a raíz da práctica de conceder terras aos xenerais vitoriosos, o dito título utilizouse coma unha referencia nobiliaria que designa a un membro da clase alta. Durante séculos usaríase esa mesma forma latina en [[Venecia]], para designar ao xefe da [[República Adriática]].
Conforme se foron desenrolando os reinos [[Pobos xermánicos|xermánicos]] tras a caída do imperio, o título foi usado por altos cargos, gobernadores, caudillos... etc. No sistema social e político coñecido como [[Feudalismo]] que [[Carlomagno]] fundou ao dividir os seus dominios en [[condado]]s, os duques ocupaban o nivel máis alto na escala nobiliaria.
| |||