Mycobacterium leprae: Diferenzas entre revisións

O organismo nunca puido ser cultivado con éxito nun [[medio de cultivo]] artificial.<ref name=Baron /> En vez diso, o que se fai é cultivala nas almofadiñas plantares dos ratos e máis recentemente en [[armadillo]]s de [[armadillo de nove bandas|nove bandas]] porque, igual que os humanos, eses animais son sensibles á lepra. Isto pode utilizarse como unha proba de diagnóstico sobre a presenza do bacilo da lepra en lesións corporais sospeitosas de paacientespacientes humanos. A dificultade de cultivar o organismo parece deberse a que é un [[parasito intracelular obrigado]] que carece de moitos dos xenes necesarios para unha supervivencia independente. A súa complexa e rara parede celular con [[ácido micólico]], que a fai membro do xénero ''[[Mycobacterium]]'', é tamén o que fai que sexa tsntan difícil de destruír e aparentemente tamén é a razón do súa extremadamente lenta replicación.

''M. leprae'' é sensible á [[dapsona]] (diaminodifenilsulfona, o primeiro tratamento efectivo para a lepra descuberto na década de 1940), pero a bacteria foi desenvolvendo [[resistencia a antibióticos|resistencia]] contra este [[antibiótico]]. AActualmente terapianon sóse conrecomenda dapsonaunha actualmenteterapia nonsó secon recomendadapsona, senón que hoxe a [[OMS]] recomenda que se aplicaaplique un tratamento multirogas, que inclúe a [[dapsona]], [[rifampicina]] e [[clofazimina]]. En pacientes que reciben este tratamento, unha alta proporción dos bacilos morre nun breve período sen que haxa un alivio inmediato dos sínntomassíntomas. Isto suxire que moitos dos síntomas da lepra poden deberse en parte á presenzsa das células mortas.