Códice: Diferenzas entre revisións

Esta presentación dos textos constituíu unha verdadeira revolución ao inicio da era [[Cristianismo|cristiá]] porque ao contrario do rolo (''[[Volume (libro)|volume]]''), que impón unha lectura contínuacontinua, o ''códice'' permite acceder aos capítulos (estrutura do texto) de maneira directa. Ademais, o códice podíase escribir polas dúas caras, co que se economizaba material. A súa adopción na cristiandade foi tan marcadaestendida que, como soporte deda [[Biblia]], o códice permitíallespermitía seaos cristiáns marcar a diferenza con diferenciarenrespecto dos rolos sobre os que os [[xudeu]]s escribíanlían a [[Torah]].

O pergamiño substituíu o [[papiro]] gradualmente e a palabra ''liber'', que designara os rolos de papiro, comezou a empregarse tamén para estes novos libros, que pola súa forma se parecían aos ''codices''. Esta semellanza víase acentuada polas capas de madeira que os protexían. Os dous termos comezaron a confundirse xa no [[século III]]. Os rolos dominaron aindaaínda en obras seculares até o [[século IV]]. EntreDesde entón, cando o códice foi plenamente aceptado, até o [[Renacemento carolinxio]] do [[século VIII]], moitas obras que non se copiaran de rolo a códice perdéronse para a posterioridade.

O códice melloraba o rolo en varios aspectos: Podíase abrir en calquera páxina, o que facilitaba a lectura; as páxinas podíanse escribir polos dous lados, o que abarataba o seu costocusto; a protección que lle daban as capas facíao máis compacto e doado de transportar; finalmente, facía tamén máis doadofácil organizar documentos nunha biblioteca porque tiña un lombo estábel no que escribir o título do libro. O lombo usouse para o [[incipit]], antes de que se desenvolvese o concepto propiamente de título durante época medieval.

Aínda que a maioría dos primeiros códices se facían de papiro, este era fráxil e os fornecementos, provenientes [[Exipto]], o único lugar no que medraba, escaseaban. Preferiuse pasar ao permagiñopergamiño porque, aindaaínda que caro, era tamén máis duradoiro.

Por extensión, o termo ''códice'' empregouse para as escolmas de leis (como o ''Codex Theodosianus'') de onde deriva o uso actual do nome código en dereito. A [[imprenta]] non fixo desaparecer inmediatamente os códices: os de [[Leonardo da Vinci]] constitúen unha proba sorprendente disto.