Revisión como estaba o 18 de marzo de 2013 ás 18:04 editar KLBot2 (conversa \| contribucións) 14.320 edicións m Bot: Retiro 6 ligazóns interlingüísticas, proporcionadas agora polo Wikidata en d:Q3181909 ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 8 de xuño de 2013 ás 19:44 editar desfacer Lameiro (conversa \| contribucións) 61.491 edicións corrixo Edición máis nova →
Liña 1: [[Ficheiro:Psidium guajava fruit.jpg\|right\|thumb\|300px\|Goiabas]] A '''goiaba''' é o [[froito]] da [[goiabeira]], [[árbore]] da especie ''Psidium guajava'', da familia [[Myrtaceae]], orixinaria da [[América]] tropical. Medra ~~sobretodo~~sobre todo no [[Brasil]] e nas [[Antillas]]<ref>[http://www.portalsaofrancisco.com.br/alfa/goiaba/goiaba-3.php ~~Página~~Páxina do Portal São Francisco]</ref>. == Etimoloxía == Liña 9: O froito é unha [[baga]], carnoso, de casca verde, amarelada ou roxa, coa superficie irregular, de arredor de oito centímetros de [[diámetro]]. No seu interior, hai unha polpa rosada, branca ou dourada, contendo decenas de pequenas [[semente]]s duras, mais que poden ser inxeridas sen problemas. Soamente as variedades de polpas brancas e vermellas son comercializadas. Os catro [[sépalo]]s da flor están normalmente presentes nunha das extremidades da goiaba. Existen dúas variedades: a branca, de casca averdada e interior amarelo-averdado pálido, e a vermella, de casca amarelada e interior rosado. Algunhas [[mosca]]s utilizan a goiaba para depósito dos seus ovos. As [[larva]]s desas moscas son popularmente chamadas no Brasil ''bichos da goiaba''. As goiabas consúmense principalmente frescas ou en forma de doce, chamado [[goiabada]]. Compotas, xeleas e zumes tamén son comúns. Son moi ricas en [[vitamina C]], con 180-300 miligramos de vitamina por cen gramos de froita (máis cáca [[Laranxa (froita)\|laranxa]] ou o [[limón]]). A goiaba non é áceda e, así, pode ~~substituir~~substituír o [[tomate]] na confección de mollos salgados e agridoces, ~~sobretodo~~sobre todo no caso de persoas com restricións á acidez deste último. Polo xeral, non ten moito [[azucre]] e case non posúe [[graxa]]s, sendo indicada para calquera tipo de dieta. Preferentemente debe ser comida crúa. ÉEstá ~~contra indicada~~contraindicada só en persoas que teñan dixestións pesadas ou problemas intestinais. A goiaba vermella ten niveis de vitamina C de 4 a 5 veces superiores aos da laranxa, posúe cantidades razoábeis de vitaminas A e do complexo B, alén de sales minerais, como [[calcio]], [[Fósforo (elemento)\|fósforo]] e [[ferro]]. Liña 20: As follas teñen un aceite volátil rico en sesquiterpenos, entre eles o bisaboleno, alén do dietoximetano e dietoxetano que dan o aroma dos froitos. O principal compoñente do aceite das sementes é o ácido linoleico<ref>Craveiro, A.A., G.F. Fernandes, C.H.S. Andrade et al., 1981. ''Óleos essenciais de plantas do Nordeste''. Edições UFC, Fortaleza (citado em Lorenzi, Harri; Abreu Matos, Francisco José de: ''Plantas medicinais no Brasil: nativas e exóticas cultivadas''. Instituto Plantarum, Nova Odessa, SP, 2002. ISBN 85-86714-18-6)</ref><ref>Robineau, L.G. (ed.) 1995. ''Hacia una farmacopea caribeña/TRAMIL''. Enda-Caribe UAG & Universidad de Antioquia. Santo Domingo (citado em Lorenzi, Harri; Abreu Matos, Francisco José de: ''Plantas medicinais no Brasil: nativas e exóticas cultivadas''. Instituto Plantarum, Nova Odessa, SP, 2002. ISBN 85-86714-18-6)</ref>. O extracto acuoso do "ollo" (gromo) da goiabeira ten unha intensa actividade contra ''[[Salmonela]]'', a ''[[Serratia]]'' e ''[[Staphylococcus]]'', grandes responsábeis das diarreas de orixe microbiana. A actividade é mais forte na variedade de polpa vermella, e máis ~~fraca~~débil nas follas adultas e na casca<ref name="Matos, F.J.A 2002"/>. A [[Polpa (froita)\|polpa]] é usada para tratar [[~~parásito~~parasito]]s intestinais coma ''[[Giardia lamblia]]'' e [[lombriga intestinal\|lombrigas]] (''[[Enterobius vermicularis]]''). ==Produción no Brasil==

Goiaba: Diferenzas entre revisións