Robert Guiscard: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 7:
Cando o papa [[León IX]] intentou expulsar aos normandos de Italia en 1053, Guiscardo tivo un importante papel na derrota das tropas do Papa en [[Civitate]], localidade próxima á actual cidade de [[San Severo (Italia)|San Severo]]. Á morte do seu irmán maior Unfrido Guiscardo, Roberto convertiuse en líder dos normandos establecidos en Italia. O Papa, que buscaba independizarse do [[Sacro Imperio Romano Xermánico]], decidiu aliarse aos normandos. En 1059 o papa Nicolás II nomeou a Roberto ''pola graza de Deus e de San Pedro, duque de [[Apulia]] e Calabria e de aquí en diante, coa axuda dos dous, duque de Sicilia''. A cambio, Roberto Guiscardo reconoceu ao Papa como o seu [[Feudalismo|señor feudal]].
Nesa época, [[Sicilia]] estaba en mans dos [[Bizancio|bizantinos]], polo que el e o seu irmán Roger I embarcaronse nunha serie de campañas militares e conquistaron [[Messina]] no ano 1061 e [[Palermo]] no 1072. Despois dirixiu a súa atención cara aos [[Balcáns]], e en 1081 obtivo unha gran vitoria sobre o emperador bizantino [[Alejo I Comneno]] en [[Durrës]] (Durazzo), [[Albania]]. Entre tanto, as súas campañas en [[Macedonia (rexión histórica)|Macedonia]] e en [[Tesalia]] foron dirixidas polo seu fillo Bohemond (ou Bohemundo) I.
Roberto foi chamado en 1083 para que acudise en auxilio do papa [[Gregorio VII]], que estaba asediado no [[castelo Sant'Angelo]] por [[Enrique II do Sacro Imperio Romano Xermánico|Enrique IV]], emperador do Sacro Imperio, polo que tivo que abandonar as súas vitoriosas campañas. Roberto expulsou de Roma ao Emperador e reduciu a cinzas un terzo da cidade. Roberto volveu en apoio do seu fillo Bohemundo na campaña de Grecia, pero morreu de febres en [[Cefalonia]] unhas semanas máis tarde en 1085.
| |||