Marsilio Ficino: Diferenzas entre revisións

Ficino dedicouse a tres actividades fundamentais: 1ª foi traductor, 2ª foi pensador e filósofo, 3ª tamén foi mago. Non agregamos tamén a de sacerdote porque para el era a mesma cousa sacerdote e filósofo. As tres actividades están estreitamente vinculadas entre sí e resultan inseparables. Ficino traduceu moitos textos e non o fixo por erución, sinon para responder a necesidades esperituales concretas e dacordo con un claro programa filosófico. O teorizador, pois, guiou as elecións do traductor. E a actividade de traductor, así como a de pensador, añadeselle a actividade de mago de maneira especial.

A sús actividade oficial como traductor comezou no 1462, precisamente a través das versións de Hermes Trismegistos. Traduciu do grego ao latín os diálogos de [[Platón]] ([[1484]]), [[Plotino]] ([[1492]]), o Corpus Hermeticum ([[1471]]) e algúns tratados e cartas escritos por un monxe descoñecido do século V, o [[Pseudo Dionisio Areopagita]]. Escribiu á parte dun enorme epistolario un famoso Comentario a ''[[O banquete]]'' de Platón e a Teoloxía Platónica. Aspiraba a unha fusión de platonismo e hermetismo co cristianismo, e no ''De Vita'' chegou a ter problemas coa Inquisición polas súas afirmacións que podían entenderse como un retorno ao paganismo e como favorecendo a determinación astrolóxica (cousa que nunca fixo, en realidade, xa que o seu emprego da astroloxía era só para "harmonizar" a vida cos ceos). Asumiu a teoría das emanacións divinas, propia do neoplatonismo.