Sistema inmunitario adaptativo: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Miguelferig (conversa | contribucións)
Miguelferig (conversa | contribucións)
Liña 109:
 
==Diversidade inmunolóxica==
A maioría das [[macromolécula]]s, incluíndo practicamente a todas as [[proteína]]s e moitos [[polisacárido]]s, poden funcionar como antíxenos.<ref name=Janeway/> As partes dun antíxeno que interaccionan cunha molécula de anticorpo ou un receptor de linfocito, denomínanse [[epitopo]]s. A maioría dos antíxenos conteñen varios epitopos e poden estimular a produción de anticorpos, respostas de células T específicas, ou ambas as cousas.<ref name=Janeway/> [[Ficheiro:Antibody.jpg|miniatura|130px|esquerda|Os anticorpos están formados por dúas cadeas polipeptídicas pasadaspesadas e dúas lixeiras. As rexións variables específicas de cada anticorpo son as que lles permiten recoñecer o seu antíxeno afín e unirse a el.<ref name=NIAID/>]] UnhaA un determinado antíxeno só pode unirse unha proporción moi pequena (menos do 0,01%) do total de [[linfocito]]s pode unirse a un determinado antíxeno, o cal suxire que só unhas poucas células responden a cada antíxeno.<ref name=Janeway6/>
 
Para que a resposta adquirida "lembre" e elimine un gran número de patóxenos, o sistema inmunitario debe poder distinguir entre moitos antíxenos diferentes,<ref name=Alberts/> e os receptores que recoñecen os antíxenos deben ser producidos nun grande número de configuracións, esencialmente un receptor (polo menos) por cada patóxeno diferente co que o corpo se puidese ter encontrado. Mesmo en ausencia de estimulación polo antíxeno, un ser humano pode proiducir máis de 10<sup>12</sup> moléculas de anticorpos diferentes.<ref name=Janeway6/> Requiriríanse millóns de xenes para almacenar a información xenética que habería que utilizar para producir estes receptores, pero, o [[xenoma humano]] completo contén menos de 25.000 [[xene]]s.<ref name="IHSGC2004">{{cite journal | author = International Human Genome Sequencing Consortium | title = Finishing the euchromatic sequence of the human genome| url= http://www.nature.com/nature/journal/v431/n7011/full/nature03001.html| journal = Nature | volume = 431 | issue = 7011 | pages = 931–45 | year = 2004 | pmid = 15496913 | doi = 10.1038/nature03001}}</ref> Por tanto, non pode haber un xene para cada anticorpo ou receptor.