Judas Priest: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Vivaelcelta (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Beninho (conversa | contribucións)
Liña 78:
=== British Steel, a consagración no mercado ===
 
O [[23 de abril]] de 1980 dáse o lanzamento oficial do álbum ''[[British Steel]]'' producido por [[Tom Allom]]. Este significou a chegada a Judas Priest do batería [[Dave Holland]], que entrou para encher a vacante deixada por [[Lles Binks]]. Holland traballara para [[Glenn Hughes]] na banda [[Trapeze]] e atopábase para ese momento traballando coas bandas [[Tytan]] e [[Lionheart]], así que pediu culminar os seus compromisos con eles antes de entrar nas sesións de gravación para [[British Steel]]. O seu ingreso a Priest dáse en agosto de 1979 e tivo de inmediato a súa proba de lume ao ter que debutar en vivo o [[1 de setembro]] de [[1979]], nunha xira estadounidense onde Judas Priest acompañaría á banda [[Kiss]]. O disco foi gravado en "Startling Studios", en Ascot, propiedade de [[Ringo Starr]] de [[The Beatles]], entre xaneiro e febreiro de 1980. Allom apenas terminara a produción do disco de [[Def Leppard]] "On Through The Night" para poñerse a traballar xunto ao enxeñeiro de son Lou Austin e Judas Priest para que en só 28 días tivesen listo o álbum. A carátula foi deseñada por [[Roslav Szaybo]] colocando o logo de Judas Priest no medio dunha folla de afeitar tomada por unha man. [[Glenn Tipton]] e [[K.K Downing]] traballaran durante anos nunha fábrica da compañía estatal británica de aceiro, a "British Steel" producindo as follas de afeitar. Existe toda unha historia e simboloxía detrás desta carátula, ''a folla de afeitar era un símbolo que identificaba aos [[Punk]]s, por iso a imaxe mostra os dedos da man afundidos na hojilla pero sen derramar sangue, como unha insinuación a que a folla de Judas Priest é dura como o aceiro, pero non causa dano a diferenza da que identificaba aos [[Punk]]s'', [[Glenn Tipton]] e [[Rob Halford]] fai mención a isto no Video "Classic Rock, British Steel".
 
[[British Steel]] marcou a definitiva entrada triunfal ao mercado norteamericano para Judas Priest. O álbum situouse no n° 4 nas listas británicas e o 34 nos Estados Unidos, vendendo máis dun millón de copias no seu momento, o que lle deu á banda un disco de Ouro grazas a temas como "Breaking the Law", que se apropiou do posto n° 12 das listas en E.E.U.U. para o mes de maio. En abril "Living after Midnight" alcanzara a mesma posición, e o tema "United" alcanzou o posto 26 no mes de agosto. O álbum presentou temas que se converteron en obrigatorios para as súas presentacións en vivo como "Steeler" "Rapid Fire", "Grinder", así como "Metal Gods", que se converteu no epíteto do grupo, en especial o de [[Rob Halford]] "Metal God".{{Cite book |last=Berelian |first=Essi |title=The Rough Guide to Heavy Metal |publisher=Rough Guides |ide= 1-84353-415-0 |pages=pg. 172}} Judas Priest foi, o 16 de agosto de 1980, cabeza de cartel para o prestixioso festival "[[Monsters of Rock]]" no coñecido Donington Park xunto a [[Rainbow]], [[Scorpions]] e [[Saxon]]. [[British Steel]] foi, quizais, o primeiro disco de [[Heavy Metal]] gravado nun formato que incluía cancións con elementos pop. Este feito fixo que a popularidade do disco disparásese, levando á banda ao estrellato e axudando na introdución da [[NWOBHM]] nos Estados Unidos.