Pene: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
corrixo |
|||
Liña 21:
O pene consta dun segmento cilindroideo ou parte libre, que está pendurado por diante das bolsas do escroto, e dunha raíz suxeita ás [[rama isquiopubiana|ramas isquiopubianas]] e ao [[perineo]]. Estruturalmente o armazón fundamental do pene está constituído polos seus tres corpos eréctiles: dous corpos cavernosos e un corpo esponxoso.
Cada un dos corpos cavernosos é unha formación cilíndrica afiada polos seus extremos. Na parte libre do pene os corpos cavernosos discorren xuntos polo seu dorso ata que, ao chegaren á raíz, diverxen, aplicándose cada un deles á correspondente rama isquiopubiana, á cal quedan suxeitos polo correspondente [[músculo isquio-cavernoso]]. O corpo esponxoso é un longo cilindro cuxa metade anterior se incorpora á parte libre do pene, onde queda en posición ventral e entre os dous corpos cavernosos, mentres que a metade posterior se dispón ao longo da liña media do perineo anterior. O seu extremo posterior constitúe o bulbo esponxoso. No extremo contrario, o corpo esponxoso expándese en sentido dorso-lateral para constituír
O corpo esponxoso está recorrido en toda a súa lonxitude pola [[uretra peneana]], que desemboca no meato. A uretra presenta dúas dilatacións: unha anterior (a fosa navicular), próxima ao meato, e outra posterior (a fosa bulbar), próxima ao bulbo. A parte libre do pene está cuberto por unha [[pel]] moi fina e elástica que no seu extremo anterior, no canto de fixarse no contorno do meato urinario, se invaxina continuándose cunha folla mucosa ata rematar xusto por debaixo da coroa
O pene humano carece de [[baculum]], un [[óso]] que se encontra no pene de moitas especies de [[mamífero]]s e cuxa función é a de facer posíbel a erección. O pene humano, a diferenza dos de outros primates, pendura fora da cavidade abdominal, e con iso exponse a posibles lesións. Entra dentro do posible que os nosos antepasados tivesen baculum, como tantos outros mamíferos actuais, e que o perdesen xunto co pregadura da pel abdominal que o cubría. Porén non se coñecen fósiles de ósos do pene entre os antepasados do home moderno e esta posibilidade faise indemostrable.<ref>{{cita libro| autor =MARGULIS, L.; SAGAN, D.| título =[http://books.google.com/books?id=CLX7f28qVQ8C&printsec=frontcover&hl=es&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false Danza misteriosa]| ano =1992| publicación =Editorial Kairós| id = ISBN 84-7245-254-9}} {{es}}</ref>
Liña 52:
Para poder empregar o pene en actos de tipo sexual este debe estar en erección. A erección é produto da actividade rexistrada polos centros nerviosos superiores do [[cerebro]] (''erección psicóxena'') ou da estimulación da pel da rexión xenital (''erección reflexoxénica''). As febras nerviosas aferentes procedentes da rexión [[xenital]] esténdense polos [[nervio pudendo|nervios pudendos]] ata a a zona sacra da [[medula espiñal]]. Os impulsos no nervio cavernoso provocan a dilatación da arteria pudenda interna e das súas ramas principais.<ref name="pocock">{{cita libro| autor =POCOCK, G.| título =[http://books.google.com/books?id=OdkYwzh4800C&printsec=frontcover&dq=POCOCK&hl=es&ei=D-9RTPTaI5HQ4wbn-oixAw&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CCoQ6AEwAA#v=onepage&q&f=false Fisiología humana: la base de la Medicina]| ano =2005| publicación =Elsevier España| id = ISBN 84-458-1479-6}} {{es}}</ref> A erección lógrase a través de dous mecanismos hidráulicos sinérxicos: por unha banda a ingurxitación dos corpos cavernosos do pene, a través da dilatación das arterias que o irrigan ao tempo que se contraen as vénulas correspondentes; por outra parte a compresión que exercen os [[músculo]]s isquiocavernosos contra o arco isquiático, que impide a drenaxe dos tecidos cavernosos. En definitiva, é a maior afluencia e menor evacuación de sangue o que fai cobrar volume e dureza ao pene.<ref>{{cita libro| autor =URROZ, C.| título =[http://books.google.com/books?id=K25RmJ28OCQC&pg=PA6&dq=URROZ&hl=es&ei=ZO9RTPyWA8GA4Qb-2P2bAw&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=3&ved=0CDMQ6AEwAg#v=onepage&q&f=false Elementos de anatomía y fisiología animal]| ano =1991| publicación =EUNED| id = ISBN 9977-64-602-3}} {{es}}</ref>
Os nervios pudendos proporcionan respostas sensoriais que manteñen a erección durante a estimulación xenital, e que proveñen na súa meirande parte dos receptores táctiles cutáneos existentes
[[Ficheiro:Labelled flaccid penis es.jpg|miniatura|200px|esquerda|Morfoloxía externa dos xenitais masculinos.]]
Liña 75:
Ao longo da vida do home o comportamento dos xenitais experimenta variacións notables: diminúe a cantidade de esperma emitido en cada exaculación e a súa calidade, e emprégase máis tempo en completar unha erección. Entre os 40 e os 70 anos de idade a porcentaxe de homes que non teñen problemas de impotencia descende do 60% ao 30%. No referente ás dimensións, o pene tamén sofre cambios a partir dos 30 anos de idade:<ref>{{Cita web |url=http://men.webmd.com/features/life-cycle-of-a-penis |título=Experts explain how a penis changes in size, appearance, and sexual function as a man ages. |dataacceso=29/09/2010 |autor=FREEMAN, D. |editor=www.men.webmd.com }} {{en}}</ref>
* '''Cor e pel''': o fluxo sanguíneo que chega
* '''Dimensións''': a tendencia habitual a incrementar os tecidos adiposos do abdome fai que a dimensión aparente do pene diminúa. Nalgúns casos o pene queda oculto dentro do tecido graxo. Alén diso, o pene experimenta unha redución real do seu tamaño, que sen ser notable é significativa. O motivo son os depósitos de graxa nas arteiras, o cal dificulta a afluencia de sangue ao pene durante a erección. Arredor dos 40 anos de idade varía tamén a dimensión dos testículos, que tenden a facerse máis pequenos: os dun home de 30 anos teñen de media un diámetro de 3 centímetros, mentres que os dun de 60 miden 2 centímetros.
* '''Curvatura'''. Aqueles penes de forma curva experimentan unha acentuación da súa curvatura. Nalgúns casos esta variación na forma pode ser resolta por métodos cirúrxicos.
Liña 97:
* '''Epispadia''': anomalía da uretra que consiste na apertura da uretra ao exterior na cara dorsal do pene, nun punto previo ao extremo. Adoita ir asociado a outras anomalías conxénitas.
* '''Hipospadias''': anomalía análoga ao epispadia, pero con abertura na cara ventral do pene.
* '''Fimose''': presencia dun prepucio redundante que non pode retraerse sobre
* '''Parafimose''': retracción mantida por un prepucio cinguido tras o suco coroal.
* '''Enfermidade de La Peyronie''' ou cavernite fibrosa: aparición de tecido fibroso no septo intracavernoso do pene, que causa a distorsión do pene erecto e unha erección dolorosa.
* '''Priapismo''': erección anormal, persistente e dolorosa, de aparición repentina e non relacionada co desexo sexual. Adoita presentarse asociado a outras doenzas; no ''verdadeiro priapismo'' non hai erección
* '''Trombose''' dos corpos cavernosos: a invasión do trombo no tecido fibroso produce unha distorsión na erección.
* '''Balanite''': inflamación
* '''Herpes xenital''': causado polo [[virus]] do [[herpes]] tipo II, de transmisión sexual e que afecta a ámbolos dous sexos. Sobre
* '''Chancroide''' ou '''chancro brando''': infección venérea, non sifilítica, que comeza cunha pústula nos xenitais externos que se estende ata os [[ganglio]]s inguinais producindo necrose, dor e sensibilidade ao tacto.
* '''Linfogranuloma''': infección de transmisión normalmente venérea. Pode coexistir coa [[sífilis]], o [[chancroide]] e o [[linfogranuloma]] venéreo.
* '''Granuloma''' inguinal: infección crónica, producida polo ''Calymmabacterium granulomatis'', de transmisión sexual, caracterizada pola aparición de úlceras no perineo (na muller, na [[vulva]]) e granulomas nos xenitais externos; pode estenderse á pel e ósos.
* '''Estenose''' uretral: estreitamento da uretra causado por infeccións, polo uso de catéteres ou por traumatismos. Pode vir acompañada de infeccións en calquera parte do tracto xenitourinario.
* '''Verrugas''' venéreas: producidas polo virus do [[papiloma]] humano, adoitan presentarse arredor da base
* Varios tipos de '''[[cancro|cáncer]]'''.
|