Batalla de Verdún: Diferenzas entre revisións

A '''batalla de Verdún''' foi unha [[batalla]] da [[Primeira Guerra Mundial]] producida en 1916 na [[Fronte occidental da Primeira Guerra Mundial|fronte occidental]]. Constituíu unha das meirandes batallas da guerra e da historia. Durou dende o 21 de febreiro de 1916 ata o 18 de decembro do mesmo ano. Produciuse nun terreo montañoso ao norte da cidade de [[Verdun-sur-Meuse]], no norleste de [[Francia]]. Dende o punto de vista francés, foi unha vitoria decisiva que freou as aspiracións alemanasalemás de romper a fronte e avanzar cara [[París]]. Dende o punto de vista [[Imperio Alemán|alemán]] incumpríronse os dous obxectivos perseguidos: non se puido tomar a cidade gala e as baixas xermanas foron de semellantesimilares cuantía cásás francesas.

Verdún desempeñara un relevante papel na defensa de [[Francia]] en tempos pasados. [[Atila]] non foi quen de conquistala no século V. No ano 843 foi en Verdún onde foi dividido o imperio de Carlomagno. En 1648, Verdún pasou a ser unha posesión francesa. Tivo importancia na defensa gala na guerra franco-prusiana de 1870 e a partir de entón, convertiuseconverteuse no eixo da fortificación francesa fronte Alemaña.

A ofensiva alemanaalemá de 1914 permitiu afondar en territorio francés, pero Verdún e os seus arredores permaneceron coma un saínte francés. A zona de Verdún fora fortificada dende o século XVII, ampliándose no século XVIII e modernizándose entre finais do século XIX e principios do XX. Dispuxéronse 18 grandes fortalezas en forma de anel, con 12 pequenos fortes de reforzo. As construcións orixinais realizáronse en pedra e foron posteriormente reforzadas con metal. A artillería disposta era de gran calibre, de 155 mm e 78 mm. A finais do XIX e primeiros do XX colocáronse nos diversos búnkeres metralladoras de 75 mm. Durante os primeiros combates da guerra, esta área foi duramente bombardeada, pero non houbo intentos de asalto. A previsión francesa dun ataque xermano nesta área foi una realidade en 1916.

Para os alemáns era unha zona fácilementefacilmente atacable, xa que estaba illada por tres lados e só estaba conectada con [[Francia]] por una liña ferroviaria e unha estrada mal acondicionada.

Durante os últimos meses de 1915 e xaneiro de 1916, o [[Imperio Alemán]] estaba reunindo pezas de artillaría e tropas en torno á cidade. Para febreiro, reunira 72 batallóns e 1400 metralladoras, ademais de numerosas pezas de artillaría pesada de 14 e 16 pulgadaspolgadas. O mesmo mes, o Alto Mando francés recibiu informes sobre esta concentración e enviou reforzos procedentes do 30 Corpo, a 51ª e 72ª divisións. Totalizou para finais de mes 32 batallóns. Naquel momento non existía unha liña contínuacontinua de arames nin outras defensas estáticas.

O ataque foiestaba planexadoplaneado para o 12 de febreiro, pero a chuvia e o fangolodo impedírono. Finalmente foi lanzado no 21 de febreiro ás 7.15 am tras un bombardeo de artillaría pesada que durou 10 horas e empregou aproximadamente 1.000.000 de proxectís. A descarga ao longo duns 40 quilómetros destríu moitas trincheiras, defensas e liñas telefónicas. Inmediatamente despois, tres corpos de exército alemán (3º, 7º e 18º) avanzaron dende diversos puntos, armados con lanzachamas. Na vangarda situáronse as tropas de asalto, recénque se acababan de creadascrear, dispoñían de metralladoras lixeiras e granadas de man. Non obstante, os franceses resistiron na fronte causando 600 baixas alemanasalemás.

O 22 de febreiro as tropas de asalto conseguiron empuxar as tropas alemanasalemás cara [[Samogneux]], [[Beaumont]] e [[Ornes]]. Asaltaron ademais a cidade de Haumont, pero non puideron tomala.

O 24 de febreiro tres compañías do reximentorexemento 24º alemán atacaron Fort Douaumont, unha estrutura defensiva central, conseguindo a súa rendición o mesmo día.

O 25 de febreiro Petain tomou a decisión de cambiar as liñas defensivas. Solicitou reforzos inmediatos e masivos. Reforzáronse as estruturas defensivas principais e desplazáronsedesprazáronse divisións dende outros puntos da fronte. O 20º Corpo francés ocupou posicións ao norlestenordeste de Verdún, para poder iniciar contraataques fronte os flancos alemáns.

Cara mediados de xuño, os alemáns decidiron atacar a beira dereita do [[río Meuse]], presionandopremendo os franceses en direcióndirección a vila de Verdún. O 21 de xuño, 60.000 soldados alemáns tomaron Thiaumont e Fleury. Restaba só unha última liña defensiva, constituída por Fort Souville. Para preparar o ataque, bombardeouse a posición con proxectís de gas velenoso. Foi inefectivoineficaz porque no forte existían máscaras antigás suficientes. O asalto iniciouse por dous lados. No esquerdo apenas se puido avanzar por mor das metralladoras francesas. No lado dereito, un pequeno grupo puido avanzar, pero quedou illado e tivo que retirarse ás liñas iniciais. Este sería o punto onde [[Francia]] aguantaría o ataque alemán en Verdún, sendo detido todo o avance alemán.

O 1 de xullo, un combinado anglo-francés atacou no [[río Somme]], e os alemáns tiveron que desplazardesprazar artillaría e soldados cara a nova batalla. Non se produciron máis avances xermanos en Verdún.

== ContrataquesContraataques franceses de finais de 1916 e agosto de 1917 ==

En outubro de 1916 o xeneral Nivelle planificou unha ofensiva sobre as posicións alemanasalemás defensivas. Fort Douaumont foi bombardeado con proxectís de 75 e 150 mm e outros de maior calibre. O 24 de outubro, a infantería de mariña tomou Fort Douamont. O 2 de novembro, os alemáns retiráronse de Fort Vaux debido aos ataques galos. O 15 de decembro o ataque francés reanudouse por orde de Nivelle, empurrando aos alemáns cara as súas posicións iniciais en febreiro de 1916.

En agosto de 1917, unha nova ofensiva francesa, apoiada por unha artillaría moi potente, atacou o flanco esquerdo, recuperando ao colinaouteiro 304 e Le Mort Homme. Non habería máis cambios sustanciaissubstanciais, pero a zona permaneceu moi activa incluso despois do armisticio de novembro de 1918.